გასული წლის დეკემებრში "მანჩესტერ იუნაიტედმა" პოსტი დაატოვებინა საკმაოდ ძლიერ ტაქტიკოსს, თუმცა მესამე წლის ფობიით დავაანდყოფებულ ჟოზე მოურინიოს. ამის შემდგომ წარიმართა, რაც წარიმართა, გუნდში დაბრუნდა ლეგენდა, ოლე გუნარ სოლსკიაერის სახით, ასევე მის თამაშემწედ ვიხილეთ, ლეგენდარული სერ ალექს ფერგიუსონის მარჯვენა ხელი - მაიკლ ფელანი. ყველაფერი შესინიშნავად დაიწყო, ის მიდგომები, ის სათამაშო სტილი რაც გუნდმა გვაჩვენა, ყველასთვის იმედის მომცემი იყო, თითოეული გულშემატკივარს გაუღვიძა მოგონებები, შემტევი, მებრძოლი გუნდის, რითაც რეალურად ეს კლუბი მსოფლიომ გაიცნო. ოლე გუნარ სოლსკიაერს და მის სამწვრთნელო შტაბს, გაუხანგრძლივეს კონტრაქტი და იგი უკვე მთავარი მწვრთნელი გახდა. ეს ყველაფერი კი "პსჟ"- სთან, იმ დრამატული მატჩის შემდგომ მოხდა.

საკვანძო მატჩი : "პსჟ" - "მანჩესტერ იუნაიტედი" (1:3).

ფორმაცია, რომელიც გუნდის ბოსებმა შემოგვთავაზეს, შეიძლება იყო იმ პრობლემების გამოძახილი, რაც გუნდში იყო, თუმცა შედეგის მომტანი.

"წითელი ეშმაკები" მოედანზე 5-3-2 ტაქტიკით განლაგდნენ. საკვანძო სიტყვა ამ წინანადებაში, 5-3-2, გახლავთ, რომელიც წესით ნაზავი უნდა ყოფილიყო ამ ორი მწვრთნელის, თუმცა სტატისტიკურად თუ ვიმსჯელებთ, 5-3-2 - ის გამოცდილება, მაიკლ ფელანს უფრო მეტი ჰქონდა ვიდრე ოლე გუნარს, ვინაიდან ნორვეგილიეს ეს ფორმაცია სულ რაღაც 3 - ჯერ აქვს გამოყენებული, მისი სამწვრთნელო კარიერის მანძილზე, რომელიც ‭271‬ მატჩს მოიცავს. ხოლო მაიკლ ფელანი ამ ფორმაციას "ჰალლ სიტიში" თითქმის ყველა მატჩში ხმარობდა, 3 მცველიან თუ 5 მცველიან ტაქტიკას. შესაბამისად, ჩნდება ეჭვება, რომ მაიკლ ფელანის გადაწყვეტილელები იყო დომინანტი "პსჟ" თან მატჩში. ამის შემდგომ, დაიწყო კრიზისი პრემიერ ლიგაში, ასევე მცდელობა იყო არსებული ტაქტიკის გამოყენების.



სათამაშო სტილის პრობლემა

პრობლემა არა ფურცელზე არსებულ ფორმაციებშია, არამედ იმ სათამაშო სტილსა და ხარისხში რასაც "მანჩესტერ იუნაიტედი" თამაშობს. თუ ვნახავთ ოლე გუნარ სოლსკიაერის "მიოლდეს" თამაშებს, ნათლად გამოჩნდება, რომ ეს სტილი, იმასთან შედარებით საერთოდ სხვა გახლავთ. ის მუდმივ დომინირებაზე და მაღალ პრესინგზე აწყობილი სისტემა, რასაც ოლე გუნარ სოლსკიაერი "მიოლდეში" ხმარობდა, დღეს იქცა "ჩასაფრებული" გუნდის ტაქტიკად, რომელიც მუდმივად ელოდება მეტოქის შეცდომას, ეს კი მაიკლ ფელანის მტავარი ხაზი გახლდათ "ჰალლ სიტიში".

გაგრძელება იქნება ...