დღეს, "მანჩესტერ იუნაიტედი" მსოფლიოში ერთ-ერთ საუკეთესოდ, ინგლისში კი საუკეთესო გუნდად ითვლება.
ოლდტრაფორდული გუნდის ისტორიაში გარდამტეხი მომენტი პრემიერ ლიგის დაარსება აღმოჩნდა - ინგლისის ჩემპიონატის არნახულმა კომერციალიზაციამ საოცარი როლი ითამაშა. "იუნაიტედის" აღზევებაში და კაცმა რომ თქვას, უდიდეს წარმატებას "ალისფერმა ეშმაკუნებმა" სწორედ XX საუკუნის ბოლო ათწლეულში და ჩვენი საუკუნის დასაწყისში მიაღწიეს.
1878 წელს დაარსებულმა გუნდმა არაერთი მძიმე მომენტი გადაიტანა - იყო აღზევება და დაცემა, კრიზისი და არნახული სიმდიდრე და იყო ტრაგედიაც, რაც ამ კლუბს სხვათაგან გამოარჩევს: 1958 წლის მიუხენის ავიაკატასტროფამ, რომელმაც იმედისმომცემი თაობა შეიწირა, წარუშლელი კვალი დაამჩნია გუნდს.
და რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია, "მანჩესტერ იუნაიტედის" ისტორიას ლეგენდალური პიროვნებები ახსოვს, გუნდის წინამორბედის, "ნიუტონ ჰითის" მხსნელ ჯონ ჰენრი დევისით დაწყებული ცოცხალი ლეგენდებით - სერ ალექს ფერგიუსონ და რაიან გიგზით დასრულებული.
"მანჩესტერ იუნაიტედის" ისტორია ეს პიროვნებების ისტორიაცაა და ამ სიტყვების სამართლიანობაში კლუბის წარსულოს გახსენება ნამდვილად დაგვარწმუნებს.
პირველი ნაბიჯები
"ალისფერი ეშმაკუნების" ისტორია ლანკაშირის და იორკშირის დამაკავშირებელი სარკინიგზო ხაზის სამმართველოს უკავშირდება: 1878 წელს ამ ორგანიზაციამ გადაწყვიტა, რომ მუშებისთვის სპორტული სექცია შეექმნა და იმხნად ყველაზე პოპულარული სპორტის სახეობა, ფეხბურთი აირჩია.
საფეხბურთო კლუბს რაიონის სახელი "ნიუტონ ჰითი" უწოდეს, ოფიციალურ სახელწოდებას კი ლანკაშირის და იორკშირის სარკინიგზო ხაზის აბრევიატურა LYR-ი დაუმატეს. ახალშექმნილ კოლექტივს მოედანიც გამოუყეს - რკინიგზის გასწვრივ მდებარე არცთუ სწორი მინდორი, რომელიც შემდგომი 15 წლის განმავლობაში კლუბის საშინაო სარბიელი იყო. თუმცა ეს იყო და ეს - გუნდის დამაარსებლებმა გადაწყვიტეს, რომ საფეხბურთო კლუბის შექმნით ხალხის წინაშე ვალი მოიხადეს და "ნიუტონ ჰითზე" ზრუნვით თავი აღარ მოუკლავთ.
გუნდი დროგამოშვებით ატარებდა შეხვედრებს, ხან იგებდა და ხან აგებდა, მაგრამ მთავარი ის იყო, რომ წინსვლა არ შეიმჩნეოდა: "ნიუტონ ჰითი" არ იყო პროფესიონალური გუნდი და ეს ვითარება 1890 წლამდე გაგრძელდა, შემდეგ კი პირველი დიდი ცვლილებაც მოხდა: კლუბმა მოედანი გამოიცვალა - ბენკ სტრიტზე გადაბარგდა..
1888 წელს "ნიუტონ ჰითმა" და კიდევ 11 გუნდმა მანჩესტერში საფეხბურთო ლიგა დააარსეს, სადაც ნიუტონელთათვის არცთუ სასიამოვნო გადაწყვეტილება მიიღეს - მიიჩნიეს, რომ გუნდი არც თუ ძლიერი იყო და ელიტაში თამაშს ჯერ არ იმსახურებდა.
1892 წელს "ნიუტონ ჰითი", "ნოტინგემ ფორესტის" შემდეგ, მეორე დივიზიონში მეორე ადგილზე გავიდა და საუკეთესოთა შორის, იმდროინდელ პირველ დივიზიონში ასპარეზობის უფლება მოიპოვა.
1892-93 წლების, ანუ სადებიუტო სეზონი ძალიან რთული გამოდგა. სხვა თუ არაფერი, დებიუტანტებმა პირველად მხოლოდ მე-7 ტურში მოიგეს - "ვულვზი" 10:1 გაანადგურეს! და უკანასკნელი, მე-16 ადგილი დაიკავეს. გუნდი დაქვეითებას მაინც გადაურჩა: ფლეი ოფში "სმოლ ჰითი" ორი მატჩის ჯამში 6:3 დაამარცხა - 1:1 და 5:2.
მომდევნო, 1893-94 წლების ისტორიაში საიმედო ცვლილება არ მომხდარა: "ნიუტონ ჰითი" კვლავ უიმედოდ აგებდა და ისევ ბოლო ადგილზე გავიდა. ამჯერად, გადათამაშებაც წააგო - "ლივერპულთან" 0:2 დამარცხდა.
1894 წლიდან "ნიუტონ ჰითი" მეორე დივიზიონში გადაბარგდა და იქ 1905-06 წლების სეზონამდე დაჰყო. ამ ხნის მანძილზე, გუნდი ერთხელ მეორე ადგილზე გავიდა, ორჯერ კი მესამეზე, 1900-01 და 1901-02 წლების სეზონებში კი შესაბამისად მე-10 და მე-15 ადგილები დაიკავა და ბეწვზე გადაურჩა მესამე დივიზიონში დაქვეითებას.
საუკუნის დასაწყისი: ცვლილებები და ტიტულები
ახალ საუკუნეს "ნიუტონ ჰითი" უმძიმეს მდგომარეობაში შეხვდა: საშინაო მატჩებს ცოტა მაყურებელი ესწრებოდა და შესაბამისად, შემოსავალიც წლიდან წლამდე მცირდებოდა, ხელფასის დაგვიანება ნამდვილი ტრაგედია იყო - ფეხბურთელთა განცხადების საფუძველზე პროფკავშირი უმალ სასამართლოში ჩიოდა და რაც ყველაზე დიდი პრობლემა იყო, გუნდს ვალი "ახრჩობდა": კრედიტორებისთვის იმ დროს ძალიან დიდი თანხა, 2670 გირვანქა ემართა...
1902 წლის გაზაფხულზე, ვალის გადახდის დრო რომ ახლოვდებოდა, გუნდმა მხოლოდ 670 გირვანქას მოუყარა თავი. დარჩენილი თანხის მოძიება ერთი ბედნიერი შემთხვევის წყალობით მოხერხდა: კლუბის კაპიტანმა ჰარი სტაფორდმა ძაღლი დაკარგა, რომელიც ერთ-ერთი პაბის მფლობელმა ჯეიმს ტეილორმა იპოვა და ქალაქის ყველაზე დიდი ლუდსახარშის მფლობელ ჯონ ჰენრი დევისს აჩვენა, რომელსაც ძაღლი მოეწონა და გამოისყიდა.
უცნაური კაცი იყო დევისი - რატომღაც ოთხფეხი მეგობრის პატრონი მოიძია და ასე შეხვდა ფეხბურთელი სტაფორდს, რომელმაც შანსი ხელიდან არ გაუშვა და კლუბის დაფინანსება შესთავაზა. ჯონ ჰენრი დევისმა მოსაფიქრებლად დრო ითხოვა, მალე კი "ნიუტონ ჰითის" კაპიტანმა საოცნებო პასუხიც მოისმინა: დევისი გუნდის შენახვას დათანხმდა, თუმცა ერთი პირობით - კლუბი მის მფლობელობაში უნდა გადასულიყო.
1902 წლის 22 აპრილს "მანჩესტერ იუნაიტედის" ისტორიაში ახალი ფურცელი ჩაიწერა - "ნიუტონ ჰითი" ჯონ ჰენრი დევისის საკუთრება გახდა და სახელიც შეიცვალა. კლუბის ნათლია რუი როკა შეიქმნა, ადამიანი, რომელიც მომდევნო ნახევარი საუკუნის მანძილზე მთავარი სკაუტი იყო. იმ შეკრებაზე, სადაც გუნდთან დაკავშირებულ სხვადასხვა საკითხებს განიხილავდნენ, სახელწოდების არაერთმა ვერსიამ გაიჟღერა "მანჩესტერ სენტრალი", "მანჩესტერი სელტიკი" და ასე შემდეგ, თუმცა ერთხმად მხოლოდ "მანჩესტერ იუნაიტედი" მოიწონეს.
საპრეზიდენტო არჩევნებს სიმბოლური სახე ჰქონდა: ჰენრი დევისის კანდიდატურა ერთადერთი იყო და არც წინააღმდეგი ყოფილა ვინმე, ჰარი სტაფორდი კი მმართველთა საბჭოს წევრი გახდა.
სახელის ცვლილებას და მოძიებულ ფულს სასურველი ნაბიჯებიც მოჰყვა. 1903 წლის ოქტომბერში კლუბის ისტორიაში პირველი პროფესიონალი მწვრთნელი ერნესტ მენგნელი მივიდა, იმ დროის სახელგანთქმული სპეციალისტი, რომელსაც "მანჩესტერ იუნაიტედამდე" "ბოლტონში" და "ბერნილში" მუშაობა მოესწრო. ცნობილია, რომ მენგნელი დიდ ყურადღებას უთმობდა ფიზიკურ მომზადებას - ის ამტკიცებდა, რომ ფეხბურთელებს ბურთი მხოლოდ თამასისას სჭირდებოდათ...
1904-05 წლების სეზონში "მანჩესტერ იუნაიტედმა" პირველობის სტარტზე ზედიზედ 14 მატჩი მოიგო, თუმცა პირველ დივიზიონში მაინც ვერ დაბრუნდა. ოცნება მომდევნო სეზონში ასრულდა - მეორე დივიზიონში დაკავებული მეორე ადგილი ელიტაში დასაბრუნებლად საკმარისი გამოდგა.
...იმ დროს ფეხბურთელთა მაქსიმალური ხელფასი მკაცრად განსაზღვრული იყო. 1906 წლის შემოდგომით ინგლისის კლუბი "მანჩესტერ სიტი" დიდ შარში გაეხვა - აღმოჩნდა, რომ ხელმძღვანელობა ფეხბურთელებს ოფიციალურად ხელფასზე მეტს უხიდა. ამის გამო "სიტი" მკაცრად დაისაჯა - კლუბის ხუთივე დირექტორი თანამდებობიდან გადადგა, ყველა უკლებლივ 17-ვე ფეხბურთელს კი კარიერის ბოლომდე "სიტის" მაისურის მორგება აეკრძალა.
ამ გუნდის ფეხბურთელთაგან ყველაზე მეტა დიდი პოპულარობით მცველი ჰერბერტ ბერჯესი სარგებლობდა, ვის ხელში ჩასაგდებად "ჩელსი", "ევერტონი", "ნიუკასლი", "ბოლტონი" და შოტლანდიური "სელტიკი" იბრძოდნენ. საბოლოოდ, ბერჯესი "იუნაიტედში" გადავიდა, რომელმაც ერნესტ მენგნელთან გასაუბრების შემდეგ მიიღო ეს გადაწყვეტილება. ბერჯესს "მანჩესტერ სიტის" ორმა ფეხბურთელმა მიბაძა: თავდამსხმელებმა სენდი ტორნბულმა და ჯიმი ბანისტერმა. თუ იმასაც გავიხსენებთ, რომ მენგნელმა რამდენიმე თვით ადრე გადაიბირა "სიტის" კიდევ ერთი მოთამაშე ბილი მერედიტი, მიხვდებით, რომ მწვრთნელმა "იუნაიტედის" გაძლიერებისთვის არაფერი დაიშურა.
აუცილებელია იმის თქმა, რომ ბილი ბრიტანული ფეხბურთის ისტორიაში ერთ-ერთი პირველი ვარსკვლავია - უელსელის სოლო-რეიდები მთელ ქვეყანაში იყო ცნობილი და რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია, ის სამი ათეული წლის მანძილზე თამაშობდა ფეხბურთს!
პოპულარობის მხრივ მერედიტს თუ ვინმე შეედრებოდა, ეს გუნდის კაპიტანი ჩარლი რობერტსი იყო, ფეხბურთელი, რომელიც 400 გირვანქად გადავიდა "გრიმსბიდან". რობერტსი საოცარი სისწრაფით გამოირჩეოდა - 100 მეტრს 13 წამში ფარავდა...
1907-08 წლების სეზონში განახლებულმა "მანჩესტერ იუნაიტედმა" ისტორიაში პირველად მოიგო ჩემპიონის ტიტული - რამდენიმე ტურით ადრე გაინაღდა პირველობა. ევროპულ ტურნეში გაემგზავრა.
მომდევნო სეზონში კლუბმა ჩემპიონატი უსახურად ითამაშა, სამაგიეროდ, ასოციაციის თასზე ჩინებულად იასპარეზა და ფინალში "ბრისტოლ სიტის" სძლია: 22-წუთზე სენდი ტორნბულმა საჯარიმოში შექმნილი არეულობით ისარგებლა და ძელიდან ასხლეტილ ბურთს დაამატა...
"ალისფერი ეშმაკუნები" და "ოლდ ტრაფორდი"
დაარსების შემდეგ გუნდს მუდმივად აწუხებდა სტადიონის პრობლემა და თითქმის მესამედი საუკუნის შემდეგ, 1909 წელს ეს საკითხი მოგვარდა: ჯონ ჰენრი დევისმა 60 ათასი გირვანქა გამოყო, ამ თანხით კი კლუბმა მანჩესტერის მახლობლად ტრაფორდ პარკის ნაწილი შეიძინა და სარბიელის მშენებლობა დაიწყო.
1910 წლის 19 თებერვალს ახალი სარბიელის პრეზენტაცია მოეწყო: "მანჩესტერ იუნაიტედმა" "ლივერპულს" უმასპინძლა.
კლუბმა მეტსახელი - "ალისფერი ეშმაკუნები" - სწორედ ახალ სტადიონზე გადასვლის შემდეგ მიიღო. ამ თიკუნით ტრაფორდის პარკში მოთამაშე მანჩესტერის რაგბის გუნდი სარგებლობდა...
ჩემპიონის მეორე ტიტული და ხანგრძლივი კრიზისი
1910-11 წლების სეზონში "მანჩესტერ იუნაიტედი" მეორედ ავიდა ინგლისური საკლუბო ფეხბურთის ოლიმპზე, იმ პირველობის ფავორიტად ბირმინგემის "ასტონ ვილა" ითვლებოდა, თუმცა ბოლო ტურის შემდეგ ოლდტრაფორდელები პირველ ადგილზე დამკვიდრდნენ: ბირმინგემელები ცხრილის შუაში მყოფ "ლივერპულთან" 1:3 დამარცხდნენ, "ალისფერმა ეშმაკუნებმა" კი "სანდერლენდთან" 5:1 იმარჯვეს. ცხადია, ვერავინ იფიქრებდა, რომ 1952 წლამდე ეს იქნებოდა "იუნაიტედის" ბოლო გამარჯვება ინგლისის ჩემპიონატში...
ხანგრძლივი კრიზისი მომდევნო სეზონში დაიწყო: "მანჩესტერ იუნაიტედი" ჩემპიონატში მე-13 ადგილზე გავიდა, მერე კი შედეგები გაუარესდა - 1921022 წლებში გუნდმა 22 ადგილი დაიკავა და კვლავ მეორე დივიზიონში დაქვეითდა, სადაც 3 სეზონი გაატარა.
1925 წლის გაზაფხულზე ელიტაში დაბრუნებული გუნდი 1930-31 წლების სეზონში კვლავ შერცხვა: უკანასკნელი, 22-ე ადგილი და კვლავ დაქვეითდა - ამჯერად 5 წლით. ერთი წელი ელიტაში და ისევ მეორე დივიზიონი...
1938-39 წლების სეზონში "მანჩესტერ იუნაიტედი" ინგლისის ჩემპიონატს მე-14 ადგილზე ასრულებს და პირველობას მხოლოდ 1946-47 წლების სეზონში უბრუნდება - მეორე მსოფლიო ომის გამო ნისლიან ალბიონზე საფეხბურთო ასპარეზობა მთელი 7 წლით შეწყდა. იმ დროს ოლდტრაფორდელები ანგარიშგასაწევ ძალას წარმოადგენდნენ - გუნდს მატ ბასბი წვრთნიდა!
მატ ბასბის ეპოქა: როგორ იქმნდებოდა გუნდი
როცა ბასბი გუნდში მივიდა, "მანჩესტერ იუნაიტედის" მდგომარეობას, რბილად რომ ვთქვათ, არასახარბიელო ეთქმოდა: კლუბს ბანკისა და იმ დროისთვის დიდი თანხა, 15 ათასი გირვანქა ემართა, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ თითქმის მთლიანად იყო განადგურებული "ოლდ ტრაფორდი", ფეხბურთელების გარკვეული ნაწილი ჯარში მსახურობდა და სრულფასოვნად ვერ ემზადებოდა...
1945 წლის ოქტომბერში "ალისფერი ეშმაკუნები" მატ ბასბიმ ოფიციალურად ჩაიბარა და სწორედ მისი მისვლით დაიწყო პირველი დიდი გუნდის შენება.
კლუბის ხელმძღვანელებთან შეხვედრისას მატ ბასბიმ გუნდზე სრული კონტროლი მოითხოვა - მოსამზადებელი პერიოდის დაგეგმვით დაწყებული, სატრანსფერო პოლიტიკის წარმოებით გაგრძელებული და ოფიციალური შეხვედრებისთვის გუნდის მომზადებით დასრულებული.
მასთან ერთად დაიწყო მუშაობა ჯიმ მერფიმ, "ვესტ ბრომვიჩ ალბიონის" და უელსის ნაკრების ყოფილმა მოთამაშემ, ადამიანმა, ვინც მეორე მსოფლიო ომში მატ ბასბისთან ერთად იბრძოდა და რომელიც ბედის წყალობით გადაურჩა მიუხენის ავიაკატასტროფას...
ახალი მწვრთნელის პირველმა ტრანსფერმა გულშემატკივრებში არაერთგვაროვანი რეაქცია გამოიწვია: "მანჩესტერ იუნაიტედის" მაისური გლაზგოს "სელტიკის" მარჯვენა გარემარბმა ჯიმი დილეინიმ მოირგო. მის სანაცვლოდ კლუბმა 4 ათასი გირვანქა გადაიხადა. დილეინი ბრიტანული ფეხბურთის ისტორიაში ერთი საინტერესო ფაქტის გამო მოხვდა: კარიერის მანძილზე მან შოტლანდიის, ინგლისის და ირლანდიის საფეხბურთო ასოციაციების თასების მოგება მოახერხა...
მატ ბასბის "მანჩესტერ იუნაიტედი" ყველასათვის ანგარიშგასაწევ ძალად იქცა: ხუმრობა ხომ არაა, გუნდმა, რომელიც 20-30-იან წლებში პირველ და მეორე დივიზიონში "დახეტიალობდა", მეორე მსოფლიო ომისშემდგომ ხუთ ჩემპიონატში 4-ჯერ ვიცე-ჩემპიონის ტიტული მოიპოვა, 1948 წელს კი ინგლისის თასი აღმართა.
ის გუნდი შემტევი ფეხბურთით გამოირჩეოდა: შესანიშნავად თამაშობდნენ გარემარბები ჯიმი დილეინი და ჩარლი მიტენი, ასევე გამთამაშებელი ჯონი მორისი და თავდამსხმელები - სტენ პირსონი და ჯეკ როუელი. ამ უკანასკნელმა, ვისაც ჰეთ-თრიქების სპეციალისტი შეარქვეს, წლების შემდეგ საკმაო როლი ითამაშა ამსტერდამის "აიაქსის" მსოფლიო გრანდად ქცევაში...
1947-48 წლების სეზონში "მანჩესტერ იუნაიტედმა" ასოციაციის თასი მოიგო, პირველი ტიტული 1911 წელს მოპოვებული ჩემპიონობის შემდეგ (1936 წელს მეორე დივიზიონის მოგება მხედველობაში არ მიიღება). საინტერესოა, რომ იმ გათამაშებაში ოლდტრაფორდელებმა მხოლოდ და მხოლოდ პირველი დივიზიონის გუნდებს სძლიეს, გადამწყვეტ შეხვედრაში კი ძალიამ მძიმე ბრძოლაში "ბლექპული" დაამარცხეს - 4:2, კლუბი, სადაც ჩინებული ფეხბურთელები, სერ სტენლი მეტიუზი და სტენ მორტენსენი თამაშობდნენ. ცნობისათვის: მორტენსენმა "მანჩესტერ იუნაიტედის" კარი იმ ფინალში ორჯერ დალაშქრა...
1952 წელს მატ ბასბის გუნდი ინგლისის ჩემპიონი შეიქმნა, თუმცა იმ დროისთვის თავდასხმის ცნობილი ხუთეული უკვე სხვა შემადგენლობით ასპარეზობდა: მორისმა მწვრთნელთან კონფლიქტის გამო დატოვა გუნდი - "დერბიში" გადავიდა, დილეინიმ კარიერა "აბერდინში" გააგრძელა, მიტენმა კი სულაც კოლუმბიაში გადაინაცვლა, სადაც ძალიან დიდი ხელფასი შესთავაზეს. მიუხედავად ასეთი დანაკლისისა, კლუბს შეტევა არ დაეწუნებოდა - სტენ პირსონმა 22 გოლი გაიტანა, ჯეკ როულიმ კი სულაც 30! სხვათა შორის, მან პირველობის დაწყებიდან ორ თვეში სამჯერ მოახერხა ჰეთ-თრიკის შესრულება...
ბოლო ტურის წინ ტიტულისთვის "მანჩესტერ იუნაიტედი" და ლონდონის "არსენალი" იბრძოდნენ, თუმცა დედაქალაქელებს პირველი ადგილის მოსაპოვებლად მინიმუმ 7:0 უნდა მოეგოთ. "ოქროს დუელში" მართლაც 7 გოლი გავიდა, თუმცა 6 ლონდონელთა კარში: ჯეკ როულიმ სეზონში მეოთხე ჰეთ-თრიკი მიითვალა! კლუბის მომავალმა კაპიტანმა როჯერ ბირნმა კი ერთი. სხვათა შორის, მარცხენა მცველის პოზიციაზე მოთამაშე ბირნმა იმ პირველობის ბოლო 6 მატჩში 7 გოლი შეაგდო!
ოქროს წლები და "ბასბის ჩვილები"
ედვარდსი, კოლმანი, ჯოუნსი, მორგანსი, სერ ბობი ჩარლტონი, დენის ვაიოლეტი, ტომი ტეოლორი, ფოულკსი, გრეგი, სკანლონი, კაპიტანი როჯერ ბირნი.
კლუბში მისვლისთანავე მატ ბასბიმ დიდი ყურადღება გამოიჩინა მეორე და ახალგაზრდული შემადგენლობების მიმართ - ის და მისი თანასემწეები სხვადასხვა ქალაქებში ეძებდნენ ნიჭიერ ბავშვებს და "მანჩესტერ იუნაიტედში" მიჰყავდათ: ბობ ჰარპერი, ბობ ბიშოპი და ბილი ბიენი ჯო არმსტრონგის ხელმძღვანელობით, ლამის ყველა სკოლას ამოწმებდნენ, საუკეთესოებს კი მთავარ მწვრთნელთან უწევდნენ რეკომენდაციას. კონკრეტულად კლუბში სელექციონერთა რჩეულებს კიდევ ერთი ეტაპის გადალახვა უწევდათ: ბერტ უოლი, ტომ კერი, ჯეკ პაულეინი და თავად მატ ბასბი ბიჭებს საკმაოდ მკაცრ გამოცდას უწყობდნენ, საუკეთესოებს კი გუნდში ტოვებდნენ...
1952 წელს მოგებული ჩემპიონატის შემდეგ მატ ბასბიმ გუნდის გადახალისება ეტაპობრივად დაიწყო: ახალგაზრდა ფეხბურთელებს ნელ-ნელა აძლევდა ძირითადში დამკვირდების შანსს. ასე გამოჩნდნენ მეკარე რეი ვუდი, შესანიშნავი მარცხენა თავდამსხმელი დევიდ ჰეგი, "ტოტენჰემ ჰოთსფურის" ლეგენდალური ფეხბურთელი დენი ბლენჩფლაუერის ძმა ჯეკი, მცველი ბილი ფოულკსი, შეუდარებელი დანკან ედვარდსი, ჩარლი მიტენის ნათესავი ალბერტ სკენლონი, მარკ ჯოუნსი, ბილი უილანი, მარჯვენა გარემარბი ედი კოულმენი...
1955-56 წლების სეზონში, როცა კლუბმა ისტორიაში მეოთხედ მოიგო პირველობა, "მანჩესტერ იუნაიტედის" საშუალო ასაკი 22 წელი იყო! პრესაში ოლდტრაფორდელებს "ბასბის ჩვილები" პირველად სწორედ მაშინ უწოდეს. ცნობისათვის: იმ სეზონში კლუბმა მეორე ადგილზე გასულ "ბლეკპულს" მთელი 11 ქულით აჯობა!
1956-57 წლებში ბასბის გუნდი ზედიზედ მეორედ იგებს პირველ დივიზიონს და კვლავ ძალიან დამაჯერებლად - ვიცე ჩემპიონი "ტოტენჰემი" პირველადგილოსანს 8 ქულით ჩამორჩა.
"მანჩესტერ იუნაიტედის" საფეხბურთო აკადემია ბრწყინვალედ მუშაობდა!
იმავე სეზონში შედგა ინგლისის ჩემპიონის დებიუტი ევროპის ჩემპიონთა თასის გათამაშებაში - "მანჩესტერ იუნაიტედმა" ჯერ ბელგიის უძლიერესი კლუბი, "ანდერლეხტი" არ დაინდო - 2:0 და 10:0, შემდეგ დორტმუნდის "ბორუსიას" სძლია - 0:0 და 3:2, 1/4 ფინალში ბილბაოს "ატლეტიკი" დაამარცხა 3:5 და 3:0, ნახევარფინალში კი მომავალ გამარჯვებულ მადრიდის "რეალთან" წააგო 1:3 და 2:2.
მიუხედავად ესპანელებთან მარცხისა, მატ ბასბიმ ძალიან კმაყოფილი იყო, ინგლისში კი ეჭვი არავის ეპარებოდა, რომ უახლოესი წლები "მანჩესტერ იუნაიტედის" ჰეგემონიით ჩაივლიდა...
1957-58 წლების სეზონში ბასბის გუნდი ჩინებულად ასპარეზობდა და ეგებ, კვლავ მოეგო ჩემპიონის ტიტული, თუმცა 1958 წლის 6 თებერვალს, მიუხენში მომხდარმა ავიაკატასტროფამ "ბასბის ჩვილები შეიწირა. ტრაგედიის შესახებ სრული ინფორმაცია კატეგორია "მიუხენის ავიაკატასტროფა"-ში იხილეთ. ლეგენდარული მწვრთნელის მეორე დიდი გუნდის ისტორია სწორედ იქ, გერმანიაში დასრულდა.
აღორძინება: ჩემპიონთა პირველი თასი
1958 წლის სექტემბერში მწვრთნელი კლუბს დაუბრუნდა და ყველაფრის თავიდან შენება დაიწყო: იმ სეზონში ოლდტრაფორდელები მეორე ადგილზე გავიდნენ, თუმცა ეს დროებითი წარმატება იყო - მალე კრიზისმა თავი იჩინა და ნელ-ნელა გუნდმაც დაქვეითება დაიწყო.
1962-63 წლების სეზონში "მანჩესტერ იუნაიტედი" პირველი დივიზიონიდან გავარდნას გადაურჩა, თუმცა თასი მოიგო: ფინალში ფავორიტად შერაცხულ "ლესტერ სიტის" აჯობა - 3:1, კლუბს, რომელიც იმ სეზონში მეოთხე ადგილზე გავიდა და ვის კარსაც ლეგენდარული მეკარე, მსოფლიოს 1966 წლის ჩემპიონი გორდონ ბენქსი იცავდა. დენის ლოუმ ერთი გოლი გაიტანა, "არსენალიდან" შეძენილმა დევიდ ჰერდმა კი დუბლი შეასრულა.
ამ გამარჯვებით მატ ბასბის მესამე "მანჩესტერ იუნაიტედის" წინსვლა დაიწყო, რაც ჩემპიონთა თასის მოგებით დაგვირგვინდა, თუმცა დიდ ტრიუმფამდე დიდი მარცხიც იყო - 1963-64 წლების თასების მფლობელთა თასის გათამაშებაში ოლდტრაფორდელებმა შინ 4:1 აჯობეს პორტუგალიის "სპორტინგს", თუმცა ლისაბონში 0:5 განადგურდნენ - კლუბისთვის დრემდე სარეკორდო მარცხი ევროპის საკლუბო ტურნირებში.
სათქმელია ისიც, რომ სწორედ ამ სეზონში გაიტანა დენის ლოუმ 46 გოლი, რაც კლუბის ისტორიაში დღემდე რეკორდია. 1964 წლის მიწურულს მანჩესტერელთა შოტლანდიელი ფორვარდი ევროპის წლის საუკეთესო ფეხბურთელად დაასახელეს...
1965 და 1967 წლებში მატ ბასბის გუნდი ორჯერ იგებს ჩემპიონის ტიტულს: 1966-67 წლების სეზონში ოლდტრაფორდელებმა ჩემპიონობა პირველობის დასრულებამდე ტურით ადრე გაიფორმეს - ლონდონში "აჰტონ პარკზე" "ვესტ ჰემ იუნაიტედი" 6:1 გაანადგურეს! ცხადია, იმ დროს ვერავინ იფიქრებდა, რომ მომდევნო ტიტულს ოლდტრაფორდული კლუბი 26 წლის შემდეგ მოიგებდა...
1967-68 წლების სეზონში სერ მატ ბასბის გუნდი კვლავ ჩაერთო ჩემპიონთა თასის გათამაშებაში და ტურნირი ასე დაასრულა, ამ კლუბის ყველა გულშემატკივარი რომ იოცნებებდა - ფინალში, "უემბლიზე" ინგლისელებმა ლისაბონის "ბენფიკა" 4;1 გაანადგურეს, თუმცა საამისოდ 90-ის ნაცვლად, 120 წუთი დასჭირდათ.
"მანჩესტერ იუნაიტედის" კაპიტანმა, ევროპის 1966 წლის საუკეთესო ფეხბურთელმა ბობი ჩარლტონმა ორი გოლი გაიტანა.
დიდი ჯორჯ ბესტი. "ბენფიკასთან" გატანილი ულამაზესი გოლის ავტორი
ოლდტრაფორდელთა 11 ფეხბურთელიდან მხოლოდ ორი არ იყო "მანჩესტერ იუნაიტედის" აღზრდილი - მეკარე ალექს სტეპნი დანახევარმცველი პეტ კრერანდი.
"თავის დროზე სწორედ მე მოვითხოვე ჩემპიონთა თასის გათამაშებაში ინგლისური კლუბის ჩართვა და ამიტომაც, ბიჭების დაღუპვაში თავს დამნაშავედ ვგრძნობ, "უემბლიზე" დღეს მოპოვებული გამარჯვება, ვიმედოვნებ ცოტათი მაინც შემიმსუბუქებს იმ ტვირთს, რაც მათი დაღუპვის შემდეგ დამაწვა," - მატ ბასბი.
მიუხენის ტრაგედიიდან 10 წლის შემდეგ "მანჩესტერ იუნაიტედი" ევრიმწვერვალზე ავიდა. ის ინგლისის პირველი კლუბი შეიქმნა, ევროპის მთავარი საკლუბო ჯილდო რომ მოიპოვა!
"უემბლიზე" ტრიუმფის შემდეგ კლუბის საქმეები უკან წავიდა: ჩემპიონატში გუნდი სასურველ თამაშს ვერ აჩვენებდა და ეს შედეგებზეც აისახებოდა - "მანჩესტერ იუნაიტედი" მეორე დივიზიონში გავარდნამდე ვერა და ვერ მოხვდა პირველ ხუთეულში, 1974 წლის გაზაფხულზე კი კიდევ ერთხელ დატოვა რჩეულთა ლიგა - ჩემპიონატში 21-ე ადგილი დაიკავა და 36-წლიანი შესვენების შემდეგ მეორე დივიზიონში პირველად გადაინაცვლა.
სერ ალექს ფერგიუსონამდე: ფინალები და სამი თასი
პრემიერლიგის დაარსებამდე: დაბრუნება ევროპაში
"ფერგის ჩვილები" - მატ ბასბის მსგავსად, ასე შეარქვეს ჟურნალისტებმა სერ ალექსის აღზრდილ თაობას
როცა ალექს ფერგიუსონმა გუნდი ჩაიბარა, ინგლისური კლუბები უეფა-ს სასჯელს იხდიდნენ: "ეიზელის" ცნობილი ტრაგედიის შემდეგ ევროპული ფეხბურთის მმართველმა ორგანიზაციამ ინგლისის კლუბები მთელი 5 წლით მოკვეთა ევროთასებიდან !
შოტლანდიელის მთავარი ამოცანა კლუბში დისციპლინის დამყარება იყო: თითქმის ყოველი თამაშის შემდეგ ფეხბურთელები თვრებოდნენ და ცხადია, სრულფასოვნად ძალების აღდგენას ვერ ახერხებდნენ. ამას გარდა, მოსაგვარებელი იყო ტექნიკური პრობლემებიც: სერ ალექსის მოთხოვნით, სტადიონზე გასახდლები კეთილმოეწყო და როგორც იქნა, მინდვრის ქვეშ ხელოვნური გათბობა დამონტაჟდა.
ნელ-ნელა შოტლანდიელი მწვრთნელის ავტორიტეტი გაიზარდა, რასაც ძალიან შეუწყო ხელი სერ ბობი ჩარლტონმა, რომელიც გუნდისთავს მუდამ მხარში ედგა. სწორედ ამ ლეგენდარული ფეხბურთელის ინიციატივით მოხერხდა გულშემატკივრების მოთვინიერება: კლუბმა "ბარსელონას" მიბაძა და წევრების მიღება დაიწყო - 1987 წლის მიწურულისთვის "მანჩესტერ იუნაიტედი" 40 ათასზე მეტ წევრს ითვლიდა. მაგრამ გუნდის თამაში არ უმჯობესდებოდა: საპრიზო ადგილს საგრძნობი ჩავარდნა ცვლიდა, დიდ გამარჯვებას სამარცხვინო წაგება...
1989-90 წლების სეზონში, მთავარი მწვრთნელის პოსტზე დებიუტიდან თითქმის 4 წლის შემდეგ ალექს ფერგიუსონმა პირველი ტიტული, ასოციაციის თასი მოიგო: "კრისტალ პალასთან" პირველი ფინალური მატჩი ფრედ 3:3 დასრულდა, გადათამაშება კი 2:0.
1990-91 წლების სეზონში მანჩესტერელებმა ისტორიაში მეორე ევროთასი აღმართეს: გადამწყვეტ შეხვედრაში იოჰან კრუიფის "ბარსელონას" სძლიეს - 2:1. იმ შეხვედრაში მეორე გოლის ავტორი მარკ ჰიუზი სერ ალექსმა სწორედ ამ ესპანური კლუბიდან დაიბრუნა რამდენიმე სეზონით ადრე...
1991-92 წლების სეზონი უკანასკნელი გამოდგა ინგლისის პირველი დივიზიონისთვის: მომდევნო ჩემპიონატს უკვე პრემიერლიგა ერქვა. ოლდტრაფორდელებს შეეძლოთ ჩემპიონის ტიტულის მოგება, თუმცა სეზონის დასრულებამდე რამდენიმე ტურით ადრე სულელურად დაკარგეს ქულები და პირველობა "ლიდს იუნაიტედს" გადაულოცეს, კლუბს, რომელსაც გორდონ სტრაჩანი კაპიტნობდა, ერთ დროს "მანჩესტერ იუნაიტედის" გულშემატკივრების კერპი.
ინგლისიდან ევროპამდე: პირველები შინ და გარეთ
1998-99 წლების სეზონი გამოდგა ყველაზე წარმატებული "იუნაიტედისათვის". ინგლისური ფეხბურთის ისტორიაში პირველად და ჯერ-ჯერობით უკანასკნელადაც, გუნდმა მოახერხა ტრებლის გახერხება: "იუნაიტედმა" მოიგო პრემიერლიგა, ასოციაციის თასი და ევროპის ჩემპიონთა ლიგა - სამივე მთავარი ტურნირი. ძალიან დაძაბულ პრემიერლიგის სეზონში "იუნაიტედმა" ბოლო ტურში მოახერხა ინგლისის ჩემპიონის ტიტულის მოპოვება, დაამარცხა რა "ტოტენჰემ ჰოთსპური" 2:1. "მანჩესტერის" უმთავრესმა კონკურენტმა, "არსენალმა" აგრეთვე მოიგო თავისი მატჩი (1-0 "ასტონ ვილასთან"). "მანჩესტერი" "ტოტენჰემთან" 0-1 აგებდა და მოგების გარდა არაფერი აწყობდა.
And Solskjaer has won it!
პრემიერლიგის მოგება ტრებლისაკენ გადადგმული პირველი ნაბიჯი იყო.
ასოციაციის თასის ფინალში "იუნაიტედმა" "ნიუკასლს" სძლია 2:0. გოლები ტედი შერინგემმა და პოლ სქოულზმა გაიტანეს, მაგრამ ასოციაციის თასის ფინალზე უფრო მეტად აღსანიშნავი ნახევარფინალი იყო, სადაც უდრამატულეს მატჩში რაიან გიგზის ბრწყინვალე გოლით 10 კაციანმა "მანჩესტერმა" 2-1 დაამარცხა "არსენალი".
1998-99 წლების სეზონის ბოლო აკორდი იყო ევროპის მთავარი საკლუბო ტურნირის, ჩემპიონთა ლიგის ფინალი მიუნხენის "ბაიერნის" წინააღმდეგ ქალაქ ბარსელონაში, "ბარსელონას" სტადიონ "ნოუ კამპზე".
"იუნაიტედმა" ენით აუღწერელ მატჩში დაამარცხა გერმანული გუნდი 2-1. ეს ფინალი დრემდე მიჩნეულია ჩემპიონთა ლიგის ფინალებს შორის ერთ-ერთ (თუ არა ყველაზე) საუკეთესოდ.
შემდეგ სეზონში "მანჩესტერმა" იაპონიის დედაქალაქ ტოკიოში საკონტინენტთაშორისო თასიც მოიპოვა დაამარცა რა სამხრეთ ამერიკის მთავარი საკლუბო გათამაშების, ლიბერტადორესის თასის გამარჯვებული ბრაზილიური "პალმეირასი".
ალექს ფერგიუსონი ინგლისის დედოფალმა ელიზაბეტ II-მ რაინდად აკურთა ფეხბურთის განვითარებაში შეტანილი წვლილისათვის.
ევროპიდან მსოფლიომდე: გლეიზერების ოჯახი
...2003 წლის მარტში ამერიკელმა მილიარდერმა მალკოლმ გლეიზერმა "მანჩესტერ იუნაიტედის" აქციათა 2,9 პროცენტი შეიძინა, ერთი წლის შემდეგ კი მსოფლიოს უმდიდრეს კლუბში თავისი წილი 16,69 პროცენტამდე გაზარდა. 2004 წლის ზაფხულში გლეიზერმა კლუბის ხელმძღვანელობას ოფიციალურად მიმართა: მზად იყო 650 მილიონი გირვანქა გადაეხადა და გუნდის მმართველი გამხდარიყო. დირექტორთა საბჭომ მისი წინადადება იუარა, თუმცა ოქტომბრისთვის ამერიკელი უკვე აქციათა 28,11 პროცენტს ფლობდა და წესდების მიხედვით, ოფიციალურად შეეძლო კლუბის შეძენის თაობაზე მოლაპარაკებების წარმართვა.
2005 წლის 12 მაისს მალკოლმ გლეიზერმა კლუბის მთავარ აქციონერებს, ირლანდიელ ბიზნესმენებს მაკმანუსს და მანიეს ისეთი წინადადებით მიმართა, რომელიც მათ ვერ იუარეს - ამერიკელის ხელში კლუბის აქციათა 56,9 პროცენტი მოექცა, ანუ საკონტროლო პაკეტი. მომდევნო დღეებში მალკოლმ გლეიზერმა თავისი წილი 75 პროცენტამდე გაზარდა, ივნისის დასაწყისში კი ის ფასიანი ქაღალდების 98 პროცენტის მფლობელი შეიქნა.
ბრიტანული პრესის ცნობით გლეიზერმა "მანჩესტერ იუნაიტედი" 790 მილიონ გირვანქად ანუ 1,5 მილიარდ დოლარად შეიძინა.
"ვთვლი, რომ გუნდის ახალი მფლობელი შესანიშნავი ადამიანია. ის შემადგენლობის გაძლიერებას დამპირდა და მჯერა მისი - ამერიკელები ნათქვამ სიტყვას არასოდეს გადადიან." - სერ ალექს ფერგიუსონი.
ნელ-ნელა "მანჩესტერ იუნაიტედმა" კრიზისი დაძლია, დედაქალაქური გუნდების ჩრდილიდანაც გამოვიდა და აგერ უკვე ზედიზედ მეოთხე სეზონია, პირველობისთვის იბრძვის:
2006 წელს კლუბმა ლიგის თასი აღმართა, ერთი წლის შემდეგ პრემიერლიგა და სუპერთასი მოიგო, შარშან კი ერთბაშად ოთხი თასით გაამდიდრა საკლუბო მუზეუმი: კვლავ იმარჯვა ჩემპიონატში, ზედიზედ მეორედ აღმართა სუპერთასი და რაც მთავარია, ისტორიაში მესამედ გაიმარჯვა ჩემპიონთა თასის გათამაშებაში, რასაც წლის მიწურულს მსოფლიოს საკლუბო ჩემპიონატში ტრიუმფიც დაურთო.
მიმდინარე წელიც კარგად დაიწყო: თებერვალში "ალისფერმა ეშმაკებმა" ლიგის თასი აღმართეს, რაც მორიგი საჩემპიონო ტიტულით დაგვირგვინდა.
ორი აზრი არაა, წინ კიდევ არაერთი დიდი გამარჯვებაა. ყოველ შემთხვევაში, აწმყო ამის თქმის საფუძველს ნამდვილად გვაძლევს.
"მანჩესტერ იუნაიტედი": 1968 - პირველი ევროტრიუმფი
ფინალი. 29 მაისი, 1968. ინგლისი, ლონდონი, "უემბლი". 92 225.
"მანჩესტერ იუნაიტედი" 4:1 (დ.დ) "ბენფიკა" (ლისაბონი, პორტუგალია)
გოლები: 1:0 ბ.ჩარლტონი (55), 1:1 ჟ.გრასა (80), 2:1 ჯ.ბესტი (97), 3:1 ბ.კიდი (98), 4:1 ბ.ჩარლტონი (100)
"მანჩესტერ იუნაიტედი": ალექს სტეპნი, შეი ბრენანი, ბილი ფოულკსი, ნობი სტაილზი, ტონი დანი, პეტ კრერანდი, ბობი ჩარლტონი (კაპ), ჯორჯ ბესტი, ბრაიან კიდი, დევიდ სედლერი, ჯონ ასტონი.
მწვრთნელი: მატ ბასბი
"ბენფიკა": ჟოზე ენრიკე, ადოლფო კალისტო, უმბრეტო ფერნანდესი, ჟაშინტო სანტოსი, ფერნანდო კრუზი, ჟაიმე გრასა, მარიო კოლუნა (კაპ), ჟოზე აუგუშტო, ჟოზე ტორეში, ეუსებიო, ანტონიო სიმოეში.
მწვრთნელი: ოტო გლორია
მსაჯი: კონჩეტო ლო ბელო (იტალია)
"მანჩესტერ იუნაიტედი": 1999 - მეორე ევროტრიუმფი
ფინალი. 26 მაისი, 1999. ესპანეთი, ბარსელონა, "კამპ ნოუ". 90.245
"მანჩესტერ იუნაიტედი" 2:1 "ბაიერნი" (მიუნხენი, გერმანია)
გოლები: 0:1 მ.ბასლერი (6), 1:1 ტ.შერინგემი (90), 2:1 ო.გ.სოლსკიაერი (90)
"მანჩესტერ იუნაიტედი": პეტერ შმაიხელი (კაპ), გარი ნევილი, დენის ირვინი, რონი იონსენი, იაპ სტამი, დევიდ ბექემი, ნიკი ბათი, იესპერ ბლომკვისტი (ტედი შერინგემი 67), რაიან გიგზი, ენდი კოული (ოლე გუნარ სოლსკიაერი 81), დუაიტ იორკი.
მწვრთნელი: ალექს ფერგიუსონი
"ბაიერნი": ოლივერ კანი (კაპ), მარკუს ბაბელი, სამუელ ოსეი კუფური, ლოთარ მათეუსი (ტორსტენ ფინკი 80), თომას ლინკე, მიხაელ ტარნატი, იენს იერემისი, შტეფან ეფენგერგი, მარიო ბასლერი (ჰასან სალიჰამიჯიჩი 90), ალექსანდრ ციკლერი (მეჰმეთ შოლი 71), კარსტენ იანკერი.
მწვრთნელი: ოტმარ ჰიცფელდი
გაფრთხილება: შ.ეფენბერგი
მსაჯი: პიერლუიჯი კოლინა (იტალია)
"მანჩესტერ იუნაიტედი": 2008 - მესამე ევროტრიუმფი
© MANUTD.GE 2012