გუშინ "ლივერპულის" თამაშის ყურებისას იურგენ კლოპთან მიმართებაში ჩემი ახლანდელი აზრი მხოლოდ დავადასტურე (ხაზს ვუსვამ, "მხოლოდ ახლა").

გერმანული გენიის გეგენპრესინგის გამეფებამ და "სიტის" განადგურებამ გარკვეული ეჭვი გამოიწვია. დამებადა შესაბამისი კითხვა "ნუთუ ფეხბურთი იმდენად პრიმიტიული სპორტის სახეობაა, რომ საკმარისია ფეხბურთელები პრესინგით დასაჯო და დააჯერო, რომ მთელი მატჩისთვის ეყოფათ ძალა და ყველაფერი გამოვა?" ნათელია, რომ არა.

შესაძლოა, "ჩელსისა" და "სიტისთან" მატჩში წარმატება კლოპის ტაქტიკურმა იდეებმა მოიტანა, რამაც გეგენპრესინგთან შერწყმით ასეთი ბიძგი მისცა გუნდს.

აი აქ, ქაღალდზე, სრულიად ნათელია, რომ ასეთი ტემპით ყოველთვის ვერ ითამაშებ. გუნდს აუცილებლად ექნება სავსე ლაზარეთი და ფეხბურთელები მოედანზე დროზე ადრე დაიღლებიან. უბრალოდ იმიტომ, რომ სეზონისთვის გუნდი როჯერსმა მოამზადა, უბრალოდ იმიტომ, კლოპი ცხოვრებაში პირველად ითამაშებს შობის მომდევნო დღეს და საერთო ჯამში დღესასწაულებზე 14 დღეში 5 მატჩს ჩაატარებს.

ახლაც ასე ხდება. ეს გამოჩნდა "ნიუკასლთან" მატჩში, სადაც "ჯორდებმა" უბრალოდ გადაუარეს "ლივერპულს". ეს გამოჩნდა გუშინდელ მატჩშიც. ნანახი კლოპმა ასე დააკომენტარა: "ჭკუიდან გადავედით".

შეძლებს თუ არა კლოპი ბრძოლისუნარიანი გუნდის შექმნას, თუ მას წინასასეზონო მომზადებასა და სატრანსფერო ფანჯარას არგუნებენ, ეს სხვა საკითხია. ალბათ, დაკვირვების შესაძლებლობა გვექნება.

რატომ გადავეკიდე მერსეისაიდულ გუნდს? იმიტომ, რომ ქაღალდზე აღწერილი სიტუაცია რეალურ სიტუაციას შეესაბამება. გარკვეულ გაადვილებულ ხასიათში - 2X2=4

როცა ვლაპრაკობთ "მანჩესტერ იუნაიტედზე", ორის ორზე გამრავლებით ყოველთვის ვიღებთ ხუთს, ან ექვსსაც. მოდით უკეთ დავაკვირდეთ.

"ნორვიჩთან" მატჩში "იუნაიტედის" შემადგენლობა ქაღალდზე სავსებით ბრძოლისუნარიანად გამოიყურებოდა (აბა როგორ, ჩვენ ხომ "ნორვიჩზე" ვსაუბრობთ).



სტანდარტული სქემა 4-2-3-1, რომელსაც სეზონის დასაწყისიდანვე იყენებენ. ამ მატჩის განსაკუთრებულობა ის იყო, რომ მარსიალი მარჯვნივ იდგა, მატა კი ათიანის პოზიციაზე. გარკვეულ მომენტებში მოვლენათა განვითარებაზე დამოკიდებულებით იცვლიდნენ პოზიციას.



ფელაინი ნომინალურად საყრდენ ზონაში იმყოფებოდა, მაგრამ, მოწინააღმდეგის გათვალისწინებით, რომელიც კონტრშეტევებზე თამაშს აპირებდა, მარუანი თითქმის არ კავდებოდა დაცვითი საქმიანობით და პირიქით, "ნორვიჩის" კარის ალყაში მოქცევისას მეორე თავდამსხმელის როლს ასრულებდა და განლაგება 2-3-3-2-ს ემსგავსებოდა, სადაც კარს ორი ცენტრალური მცველი იცავდა; ბლინდი, იანგი და კერიკი შეტევას სიღრმიდან უჭერდნენ მხარს; მემფისი, მატა, მარსიალი, ფელაინი და რუნი კრეატიული ტალღის როლში მოგვევლინენ.



მატა ათიანის პოზიციაზე, ახალგაზრდა მემფისი და მარსიალი, რომლებსაც უყვართ და შეუძლიათ საჯარიმოში შესვლა და რამდენიმე ფეხბურთელის მოტყუება, ფლანგებზე, ფელაინი, საჯარიმოში მაღალი გადაცემის გაკეთების სამიზნე და რუნი გამწვავებაზე. აი გეგმა A და გეგმა B.

ქაღალდსა და სურათზე ლამაზად და სიცოცხლისუნარიანად გამოიყურება, როგორც შემადგენლობით, ისე ჩანაფიქრით. ასე არ არის?

რაღაც მომენტებში ამართლებდა კიდეც ჩანაფიქრის მიხედვით. შეხედეთ რუნის არ ჩათვლილი გოლის დროს შესანიშნავი კომბინაციის ამსახველ სურათს. მთელი ხუთეული მოედნის მოკლე ფართობზე, სადაც მოკლე პასი 8 თავდამცველ ფეხბურთელს ატყუებს.



ეპიზოდის ვიდეო:



ინტერნეტში კომენტარების წაკითხვისას, რომელიც შემადგენლობის გამოცხადების შემდეგ დაიწერა, მკითხველთა უმრავლესობა შემადგენლობით კმაყოფილი იყო. ეს კიდევ ერთხელ ამტკიცებს, რომ ქაღალდზე ყველაფერი რიგზეა.

ფელაინი

ამ მატჩის შემადგენლობა ოპტიმალური იყო? თამაშის გაძლიერება შნეიდერლინსა და ერერას შეეძლოთ. ანდერის სიტუაცია ვან გაალმა პრესკონფერენციაზე ახსნა, სასტარტოში მისი ხილვა არ იყო მოსალოდნელი, მაგრამ ფელაინის ნაცვლად შნეიდერლინის გამოყვანა ხომ არ აჯობებდა? როგორც უკვე მივხვდით, იდეა მდგომარეობდა იმაში, რომ ფელაინი აქტიურად ერთვება შეტევაში და მეორე ფორვარდის როლს ითავსებს. მორგანი ჩამშლელია, ასევე კერიკი. "ნორვიჩთან" კი ცენტრში არაფრის ჩაშლა არ იყო საჭირო, გუნდი თავისი კარიდან თამაშობდა და უშუალოდ კონტრშეტევებზე აკეთებდა აქცენტს. თეორიულად გამართლებული იყო ფელაინის არჩევა.

პრაქტიკულად კი მარუანმა ძალიან ცუდი მატჩი ჩაატარა. ვერ ეხმარებოდა დაბლა, ვერც მაღლა, რბილად რომ ვთქვათ, სარგებელი ცოტა იყო. ფელაინიმ საჰაერო ორთაბრძოლა მხოლოდ ორჯერ მოიგო "ნორვიჩის" საჯარიმო მოედანში.



საუკეთესო მაჩვენებელი ნამდვილად არ არის იმის გათვალისწინებით, რომ მარუანის მიერ მოედანზე გატარებული 60 წუთის განმავლობაში "იუნაიტედმა" 28-ჯერ ჩააწოდა.

გამოდის, რეალობაში ჩანაფიქრმა არ გაამართლა.

რუნი

მეორე საკამათო საკითხია რუნის დაყენება ცენტრალურ თავდამსხმელად. უეინმა, რომელმაც ტრავმა მოიშუშა, მარსიალი ფლანგზე გაიწვია. რა უნდა მიეღო გუნდს? ენტონი მარჯვენა ფლანგის გამოსაცოცხლებლად იქნა მოხმობილი, რადგან ამ პოზიციას გულშემატკივარი ხშირად აკრიტიკებს. იმის გათვალისწინებით, რომ თავად მარსიალი სიღრმიდან მოქმედებას ამჯობინებს, ეს კარგი ნაბიჯი იყო. ხშირად ვხედავდით მატჩებში, რომელშიც რუნი არ თამაშობდა, რომ ენტონი ძალიან ხშირად გადიოდა ცენტრფორვარდის პოზიციიდან და ბურთს საჯარიმოს კიდესთან იღებდა.

ქაღალდზე win-win situation-ს ვიღებდით. მარჯვება ფლანგი მარცხენას მსგავსად მოქმედებს, ცენტრფორვარდის პოზიციაზე კი მიმდინარე სეზონის საუკეთესო ბომბარდირი დგას (სარკაზმის გარეშე).

რა მივიღეთ რეალობაში?

ფლანგი მართლაც გამოცოცხლდა. ენტონი, მიუხედავად თავისი ახალგაზრდულობისა, არა მარტო დიდებულ ტექნიკას ფლობს, არამედ კარგად მოქმედებს ორთაბრძოლებშიც. მატჩის დასაწყისში მარსიალმა სამჯერ თუ ოთხჯერ მოახერხა მოწინააღმდეგისთვის ბურთის ართმევა თავისი აქტიურობითა და პრესინგით.

რაც შეეხება უეინ რუნის და მის ცენტრალურ თავდამსხმელობას, ტაბლოსა და სტატისტიკაზე შეხედვით (2 დარტმყმა კარში) მივხვდებით, რომ ყველაფერი ცუდად არის. მოედანზე შეხედვისას კი ამაში მხოლოდ დავრწმუნდებით.

პირველ ტაიმში მატასთან გათამაშებული რამდენიმე პასისა და ცენტრიდან რამდენიმე კარგი შეტევის განხორციელების მიუხედავად, უეინმა კვლავ გვაჩვენა, რომ ნელი ფორვარდია, რომელიც შეტევის დასრულებისას პრობლემებს განიცდის.

ის, რომ "იუნაიტედს" "ნორვიჩი" აუცილებლად უნდა დაემარცხებინა, ეჭვს არ იწვევს. შეიძლება ვიდაოთ "ლესტერთან" მატჩზე ან "ვესტ ჰემთან" უიღბლობაზე, ტრავმების არსებობაზე "ვოლფსბურგთან" მატჩამდე, მაგრამ სრულიად ნათელია, რომ პსვ-სა და "ნორვიჩთან" მატჩები "იუნაიტედს" აუცილებლად უნდა მოეგო.

ამ და სხვა მატჩებში მომენტების შექმნისას, "იუნაიტედის" ფეხბურთელები დასრულებით ფაზაში უნიათოები გამოდგნენ. ბოლო პასი, ჩაწოდება, დარტყმა - ეს ყველაფერი ძალიან დაბალ დონეზე დგას. მაგრამ რით ავხსნათ? ნუთუ კარში დარტყმა დაგავიწყდება? ან ზუსტი პასის მიცემა?

შეხედეთ რუნისა და მემფისის დარტყმებს. ორი, თითქოსდა, ნახევარმომენტი.

უეინ რუნის დარტყმა:



მემფის დეპაის დარტყმა:



ახლა, შედარებისთვის ვნახოთ, როგორ იყენებენ პრემიერ ლიგის ფეხბურთელები ასეთ ნახევარმომენტებს.

სტარიჯი "საუთჰემპტონის" წინააღმდეგ ლიგის თასზე:



მარეზი "ჩელსის" წინააღმდეგ გასულ ტურში:



იგალო "ლივერპულის" წინააღმდეგ გუშინდელ მატჩში:



ასეთი გოლების ნახვა გვინდა რუნისგან, დეპაისგან. მომენტები კი იქმნება ამისთვის. მაგრამ ტექნიკური რეალიზაცია გაკვირვებას იწვევს.

ის, რაც დიდებულად გამოიყურება ქაღალდზე, საზიზღრობაა საქმეში. და თუ "ლივერპულის" მდგომარეობა აიხსნება, "იუნაიტედის" - არა.

თავდამსხმელთა კლასი? "იუნაიტედს" მეორე სეზონში მინიმუმ კარგი შემადგენლობა ჰყავს.

ცუდი ვარჯიშები? ნუთუ შეიძლება დაგავიწყდეს კარში დარტყმა და პასის კეთება ვარჯიშების გამო.

ცუდი ტაქტიკა? მაგრამ ქაღალდზე ხომ ყველაფერი ჩვეულებრივად გამოიყურება.

ბოლო დროს "იუნაიტედი" ძალიან ბევრ შეკითხვას აჩენს, რომელზე პასუხის გაცემაც ჭირს. გადაჭრის ამ პრობლემას მწვრთნელის შეცვლა? ამას ყველა თავისებურად წყვეტს.

ბონუსი

კიდევ ერთი მომენტი, როცა ვერ იშრომეს, ვერ დაასრულეს, ვერ... ოდნავ ზევით რუნის პასი - და პოტენციურად ტურის საუკეთესო გოლია. ცოტ-ცოტა აკლდება, როგორც ნებისმიერ სხვა ეპიზოდში. ძალიან სამაგალითოა.



ავტორი: ალექსანდრ კორენევი