იკვეთება პირველ ტაიმში ნაჩვენები ბრწყინვალე თამაში. არც "ევერტონთან" მატჩი იყო გამონაკლისი. პირველი 45 წუთის განმავლობაში მოწინააღმდეგემ მხოლოდ ორჯერ დაარტყა კარში და ისიც ისე რა მოახვედრა.

ლუკაკუს დარტყმა კარის მაღლა წავიდა, თუმცა მაკნეირი და დე ხეა სიტუაციას აკონტროლებდნენ (პედი შორეულ კუთხეს კეტავდა, დე ხეას კი ახლო კუთხეში სწორად ჰქონდა შერჩეული პოზიცია). ამგვარად, მთელი პირველი ტაიმის განმავლობაში "ევერტონმა" მხოლოდ პენალტის დროს დაარტყა კარში.



პენალტი

დარღვევის ეპიზოდი პირველი ტაიმის დამატებულ მე-2 წუთზე მოხდა. უკვე აღვნიშნეთ, რომ გატანილი გოლების შემდეგ გუნდი დუნდება და კონცენტრაციას კარგავს, პირველი ტაიმის ბოლოსაც იგივე ხდება. ეს პრობლემა უნდა გადაწყდეს.

მაგრამ ეპიზოდს დავუბრუნდეთ.

პირველ რიგში უნდა ვთქვათ, რომ პენალტი არ იყო. ლუკ შოუმ ბურთზე ითამაშა, თუმცა რომ არც ეთამაშა ეპიზოდში, რომელშიც მოწინააღმდეგე ზურგს უკან გამორბის და ვარდნაში შედის ლუკის დადანაშაულება სისულელე იქნებოდა (გაიხსენეთ ნანის გაძევება ჩაკირის მიერ).

მეორე რიგში, მიმაჩნია, რომ ლუკმა იმ მომენტში კარგად ითამაშა. ყურადღება მიაქციეთ, რომ ლუკი ფლანგისკენ იყურება, ალბათ ფიქრობდა, რომ შემტევი სწორედ იმ პოზიციაზე წავიდოდა (წითელი ისრის მიმართულებით), მაგრამ როცა იქ ლურჯ მაისურში ჩაცმული ფეხბურთელი ვერ შეამჩნია მიხვდა, რომ მოწინააღმდეგე ზურგს უკან ჩაირბენდა - სწორი ადგილმდგებარეობის გამო შოუ ბურთთან პირველი აღმოჩნდა, მიუხედავად იმისა, რომ ჰიბერტი აჩქარებული იყო.

მინდა აღვნიშნო დი მარიას მოქმედებაც. საჯარიმოში ნელა ბრუნდებოდა, არადა ორი ნაბიჯი საკმარისი იქნებოდა, რომ ორ კაცს შორის გარღვევა არ მომხდარიყო.



ამის შემდეგ კი დაინიშნა პენალტი, რომელიც დაარტყა ბეინსმა - კაცმა, რომელიც 10-ში ათს იტანს.



მაგრამ თითოეულ ბეინსს მოეძებნება ერთი დე ხეა.



მეორე ტაიმში თამაშის ხასიათი ძლიერ არ შეცვლილა. "იუნაიტედმა" გოლი სტანდარტული მდგომარეობის შემდეგ გაუშვა (ამას ისევ მივუბრუნდებით), გარდა ამისა ფალკაომ კარის ხაზიდან გამოიტანა ბურთი ჯაგიელკას დარტყმის შემდეგ. მეტწილად კი 90 წუთის განმავლობაში "ევერტონს" მომენტი არ ჰქონია.

90+

მეშინია თქმა, მაგრამ დამატებული 4 წუთის განმავლობაში "იუნატედი" იმდენად ჩაჯდა დაცვაში, რომ რობერტო მარტინესის გუნდმა იმაზე მეტი მომენტი შექმნა, ვიდრე მთელი 90 წუთის განმავლობაში.

90-ე წუთზე მოხდა ჩავარდნა სახელად ფელაინი. რა თქმა უნდა არც ცენტრალურ მცველებს უთამაშიათ დიდებულად - როხო ნახევარპოზიციაზე ჩარჩა, მაკნეირს შესაძლოა იდეალური პასის შემთხვევაში ლუკაკუსთვის ვერც მიესწრო. მაგრამ ნერვიულობის მიზეზი არის ის, რომ სანამ ფელაინი ფლანგზე სეირნობდა ბლინდმა ორი შემტევის დაფარვა ვერ მოახერხა. მოედანზე ვალენსია რომ ყოფილიყო, დარწმუნებული ვარ ამ ეპიზოდს არც კი შევეხებოდით.





"ევერტონი" შეტევაში სუსტად გამოიყურებოდა. ლუკაკუ მაკნეირმა "ჩაყლაპა", რაფაელმა და ვალენსიამ კი ბეინსი გააუნებელყვეს.

ყურადღება მიაქციეთ "კანფეტების" მარცხენა ფლანგიდან შეტევის სიხშირეს. მე ამას ბეინსზე დამოკიდებულებას ვუწოდებდი. სიტყვას მოჰყვა და ერთხელ გადაწყვიტეს შეტევის ფლანგის შეცვლა და მაშინვე პენალტი მოიპოვეს.



სტანდარტული მდგომარეობა

"ევერტონმა" 6 კუთხური მოაწოდა, ეს კი ნიშნავს იმას, რომ "კანფეტებს" მინიმუმ 6 საგოლე მომენტი ჰქონდათ. არ ვიცი სტანდარტული მდგომარეობისას რას უკავშირდება ცუდი თამაში, მაგრამ ფაქტი ფაქტად რჩება: ეს სერიოზული საფრთხეა, თუნდაც მოწინააღმდეგე "ვესტ ჰემი" იყოს, "ევერტონი" თუ ვინ.

59-ე წუთზე კუთხურის მოწოდებისა და ჯაგიელკას მიერ თავური დარტყმის შემდეგ ფალკაომ ბურთი კარის ხაზიდან გამოიტანა. ანგარიში 1:1 იყო და "იუნაიტედი" შესაძლოა განწირულიყო. 87-ე წუთზე კუთხურიდან ჩაწოდების შემდეგ ოსმანი მარტო დატოვეს, მაგრამ დე ხეამ ურთულესი ბურთი აიღო.

კუთხურებს მივუმატოთ ჯარიმებიც. სწორედ საჯარიმოს გათამაშების შემდეგ მივიღეთ გოლი. დამატებით დროს კი გუნდში პანიკა შეიქმნა, დე ხეას სეივიც სწორედ საჯარიმოს გათამაშების შემდეგ შედგა.

წარმოგიდგენიათ, "ევერტონის" პირველი სახიფათო მომენტი 91-ე წუთზე ვიხილეთ.

შეგვიძლია ვთქვათ, რომ მთელი მატჩის განმავლობაში "ევერტონის" იმედი სტანდარტული მდგომარეობა იყო. თანაც იმის ფონზე, რომ დაცვის ცენტრში მაკნეირი და როხო გვყავს. სიტყვა "ბრწყინვალე" შესანიშნავად ესადაგება "იუნაიტედის" დაცვის ხაზს.

მსაჯები

2014 წელს "იუნაიტედის" კარში დაინიშნა უფრო მეტი პენალტი, ვიდრე პრემიერ-ლიგის სხვა ნებისმიერი გუნდის კარში.

ამის გაგება რბილი მოიესის დროს შეიძლებოდა, მაგრამ ახლა გუნდს საშიშის სტატუსისა და ავტორიტეტის დაბრუნება სჭირდება.

ინგლისელი მსაჯები განებივრებულ ბავშვებს ჰგვანან, თუ ყურზე არ მოჰქაჩავ თამამდებიან.

ამჟამინდელი მდგომარეობა ისეთია, რომ "იუნაიტედის" აღარ ეშინიათ. თუ მსაჯი მოგონილ პენალტს დანიშნავს არ ეშინია, რომ ტრიბუნებს ქვემოთ მას თავს მოსჭრიან და მის დამხმარეებს პენალტის შესრულების დროს ჯოჯოხეთის გამოვლა მოუწევთ.

ვან გაალს მოვუწოდებ მსაჯთა კომიტეტს მიმართოს, თორემ სეზონის ბოლოს ასეთი პენალტების რიცხვის დათვლას ვეღარც კი მოვახერხებთ.

ვალენსია და ერერა

ვალენსია - ეს არის ვალენსია. პოპულარული აზრი: "იუნაიტედს" შეტევაში კრეატივი არ ჰყოფნიდა. შეტევის ხაზში ჩვენ გვყავს მატა, დი მარია, ფალკაო, პერსი, ჩვენ კი კრეატივი გვაკლია. რაღაც შეუსაბამოა არა? მართალია ერერა უფრო უნივერსალია, ვიდრე ვალენსია, მაგრამ "ევერტონთან" შეხვედრაში ვალენსიას გამანადგურებელი შესაძლებლობები სწორედ რომ მისწრება იყო.

შესაძლოა ეს ვალენსიას მიერ ჩატარებული საუკეთესო მატჩია გასული და მიმდინარე სეზონის განმავლობაში. თითქოსდა თავის სტიქიაში აღმოჩნდა: მას აღარ სჭირდება ფლანგიდან სასწაული პასების გაკეთება; აღარ სჭირდება დაცვაში თავქუდმოგლეჯილი სირბილი; ამ ფუნქციას გაცილებით უკეთ უმკლავდება რაფაელი. ვალენსიამ კი მოედნის ცენტრში საიმედოობა დაამყარა. ბლინდთან ერთად "ევერტონს" მოედნის ცენტრი წაართვა. კიდევ ერთი პლუსი რაფაელთან ერთად მოქმედებისას გამოვლინდა - ისინი ეპიზოდების მსვლელობისას თავისუფლად ცვლიდნენ პოზიციებს, რაც შეტევის ბევრ ვარიაციას იძლეოდა.

ვიხილოთ უბრალო ეპიზოდი. ანტონიომ შეამჩნია, რომ შეტევის გაგრძელებისთვის ვარიანტი არ არსებობდა, რის გამოც ფლანგზე გაიხსნა. ბევრის თქმით ამ პოზიციაზე კერიკი უნდა იდგეს. უბრალო კითხვა: როგორ მოიქცეოდა კერიკი ამ ეპიზოდში?



მატჩის მნიშვნელოვანი მომენტი მდგომარეობს იმაში, რომ "იუნაიტედი" ფელაინის გამოსვლის შემდეგ დაიშალა. მარუანის სრულიად გაუგებარი სირბილი ბლინდს ყველგან დასწრებას აიძულებდა. "ევერტონი" ცენტრს დაეუფლა, ზეწოლა განახორციელა და დამატებით დროში "იუნაიტედი" პანიკამდე მიიყვანა.

თავდასხმის კრიტიკა

ფალკაო, მატა, ვან პერსი.

მატჩის დროს რომლისთვის არ შეგიგინებიათ? ვან პერსიმ ბარათი მიიღო, ფალკაომ ორი მომენტი გააფუჭა, მატამ ბრძოლა წააგო. ბევრი თქვენგანი მიხვდებოდა ამას.

თუმცა მატამ საგოლე პასი გააკეთა, ფალკაომ გოლს გადაგვარჩინა და გოლი გაიტანა. შეტევის ხაზი თავის საქმეს აკეთებს, შეხედეთ იგივე რობინს. ის მოედანზე ბევრს მუშაობს. გუშინ ვერ გაიტანა, მაგრამ ეს მომენტი გვაჩვენებს, რომ მოედანზე ზარმაცები არ თამაშობენ.



ფალკაო და ვან პერსი

შეგიძლიათ წინა სეზონი ნახოთ და რუნისა და ვან პერსის ერთად მოქმედება იხილოთ. არავითარი ერთად მოქმედება არ არსებობდა. მხოლოდ მოედნის ცენტრში გაკეთებული პასებით თუ შემოიფარგლებოდა.

არ ღირს ცხვირის ჩამოშვება და თავის ჩაქინდვრა. მივდივარ იმ დასკვნამდე, რომ ეს ურთიერთქმედება არც უნდა არსებობდეს (იმ გზით, რა გზითაც ქომაგს და ჟურნალისტებს სურთ). პრობლემა სხვა რამეში იმალება: ფალკაო და ვან პერსი ერთმანეთს ჰგვანან და ჯერ-ჯერობით საუკეთესო პოზიციას ვერ არჩევენ.

ყურადღება მიაქციეთ მოთამაშეთა გაშუალედებულ პოზიციებს:



შეტევის დროს ფალკაო და ვან პერსი თითქმის ყოველთვის ერთმანეთთან ახლოს დგანან. ისინი თავიდან ფეხებამდე თავდამსხმელები არიან. სწორედ ამის კეთებას მიეჩვივნენ ისინი - გამწვავებაზე თამაშს.





მეორე გოლის ეპიზოდში თავდამსხმელებს შორის მანძილი 27 მეტრი იყო, რაც ერთ-ერთი მიზეზია წარმატების მიღწევის. გაწელეს დაცვა და მანევრირებისთვის უფრო მეტი თავისუფალი ზონა შექმნეს.



რა მოხდება რობინისა და რადამელის წყვილში ამას კიდევ ვნახავთ, მსგავსების პრობლემა კი თავად ლუიმ გადაწყვიტოს.

ცუდ-კარგი დი მარია

ანხელი დიდებული ფეხბურთელია, მაგრამ მისი დიდებულების ქვეშ ბევრი რამ იმალება. წინა თამაშში მის მიერ განხორციელებულ არაზუსტ მოწოდებებზე გავამახვილეთ ყურადღება, ახლა კი იმაზე, რომ დაცვაში ნაკლებად ირჯება. ის მშვიდად ბრუნდება უკან, როგორც გოლის ეპიზოდში. გუნდს უჭირს, როცა ბოლო წუთებზე მოწინააღმდეგე ზეწოლას ახორციელებს, დი მარია და ფელაინი კი გუნდს კაცნაკლულს ტოვებენ.

თუმცა ანხელი თავის ნაკლოვანებას შეტევაში კარგი თამაშით ავსებს.

ვფიქრობ, ეს ვიდეო მთლიანად აღწერს ანხელს:



დღის რაფაელი

ბოლოს მინდა ყურადღება გავამახვილო რაფაელზე, რომელმაც კიდევ ერთი დიდებული მატჩი ჩაატარა.

მეორე გოლის ეპიზოდში ჰოვარდმა რაფაელს მისცა ბურთი, კარი ცარიელი იყო, ბრაზილიელს კი შეეძლო პირდაპირ კარში დაერტყა (რუნი, ფალკაო და ვან პერსი ასეც მოიქცეოდნენ და ალბათ რომელიმე მათგანი გაიტანდა კიდეც.) მაგრამ მან ვალენსიას გადააწოდა ბურთი, რომელმაც შესანიშნავად გადასცა ბურთი დი მარიას, ეს ყველაფერი კი გოლით დასრულდა.



P.S.

"იუნაიტედის" მაისურით დე ხეას 140-ე მატჩი. ეს მეოთხე მაჩვენებელია "იუნაიტედის" მეკარეთა შორის. მართლაც დიდებულად ითამაშა არა?

დე ხეას კრიტიკოსებს ვურჩევ ეს მატჩი გადაწერონ და ახალად უყურონ. მათ შორის დელ ბოსკესაც.



ავტორი: ალექსანდრ კორენევი

carrick.ru