ასეთი მატჩის, შედეგის და თერთმეტ მეტრიანების შემდეგ, რთულია რამეზე ლაპარაკი. მოდით პოზიტიური მომენტებიდან დავიწყოთ და მერე გავაგრძელოთ.

1. ადნან იანუზაი-საუკეთესოა „მანჩესტერ იუნაიტედის“ დღევანდელ შემადგენლობაში. იგი 18 წლისა, მაგრამ ფაქტია, რომ „იუნაიტედი“, მხოლოდ მაშინ ქმნის მომენტებს, როდესაც ადნანია მოედანზე. ძველ, ტკვილ დროში, ასეთ ფეხბურთელს დაიცავდნენ და მოსვენების დროსაც მისცემდნენ. მაგრამ „იუნაიტედს“ იმდენად არ ყოფნის რესურსები, რომ დევიდ მოიესი იძულებული ხდება იგი ყოველ შეხვედრაში ათამაშოს.

2.როგორც იქნა „იუნაიტედმა“ ფაქტობრივად შეძლო ახალი ფეხბურთელის შეძენა სატრანსფერო ფანჯარაზე. მატაში „იუნაიტედმა“ „ჩელსს“ 40 მილიონი შესტავაზა.

3. „ოლდ ტრაფორდზე“ შიშის ფაქტორი გაჩნდა... „იუნაიტედის“ ფეხბურთელები შიშს ჰყავს შებყრობილი. მთელი მატჩის განმავლობაში „სანდერლენდის’’ წინააღმდეგ, უმეტესად მეორე ნახევარში, ჩანდა, რომ ფეხბურთელებს ეშინიათ, როდესაც მათ უტევენ...და ამ დროს „სანდერლენდი“ გვიტევდა. წარმოიდგინეთ რა მოხდებოდა, მათ ადგილას „არსენალი“, „ჩელსი“ ან „სიტი“ რომ ყოფილიყვნენ.

4. თერთმეტ მეტრიანების სერი! სასაცილო იქნებოდა, ასე დამამცირებელი რომ არ იყოს. დიახ, „იუნაიტედის“ რიგებში არ ყოფილა პერსი, რუნი და გიგზი. მაიკლ ქერიქი შეცვალეს, ერნანდესი კი დაშავდა... მაგრამ, ჰო უნდა ჰქონდეს ფეხბურთელს იმის ძალა, რომ გავიდეს და თერთმეტ მეტრიანი დაარტყას? ვუყურებდი უელბექს, იანუზაის, რაფაელს და ფილ ჯონს და ასე მეგონა, თითქოს სადაცაა ტირილს დაიწყებდნენ. გულშემატკივრებიც ბოლოს ასეთ მდგომარეობაში იყვნენ, როდესაც ფეხბურთელებმა თავს ვერაფერს ვერ გაართვეს.

5. ყოველ შემთხვევაში, „სანდერლენდთან“ მარცხის შემდეგ, „იუნაიტედმა“ თავი აიცილა დამამცირებელი მარცხი „მანჩესტერ სიტისგან“.