ოლე გუნარ სოლსკიაერის დებიუტი "მანჩესტერ იუნაიტედის" მწვრთნელის ამპლუაში კარდიფში შედგა. 2013 წლის შემდგომ, გუნდმა პირველად დააფიქსირა ასეთი მშვენიერი შედეგი, სადაც მან 5 გოლი გაიტანა და მეტოქეს არანაირი შანსი არ დაუტოვა. ოლემ შეძლო და პირველივე მატჩში გაანთავისუფლა ფეხბურთელები წნეხისგან, შესთავაზა ლაღი, თავისუფალი და ამავდროულად ტაქტიკურად გამართული ფეხბურთი.

"კარდიფი" - ნეილ ვორნოკი / სათამაშო ფორმაცია: 4-1-4-1
"მანჩესტერ იუნაიტედი" - ოლე გუნარ სოლსკიაერი / სათამაშო ფორმაცია: 4-3-3 / 4-4-1-1


ნეილ ვორნოკმა მხოლოდ ერთი შეცვლა განახორციელა სასტარტოში, ტრავმირებული ჯო ბენეტის ნაცვლად მოედანზე, გრეგ კანინგემი გამოჩნდა, რომელსაც სასტიკად არ გაუმართლა, ვინაიდან ერერას გოლში დიდი წვლილი სწორედ ამ ფეხბურთელს მიუძღვის, თავის მხრივ ოლე გუნარ სოლსკიარმა სასტარტოში პოლ პოგბა და ლუკ შოუ დააბრუნა.

მაღალი პრესინგი და სრული შეტევითი პოტენციალი

მოურინიოს 2.5 წლიანი წუნი პრესინგის დროს და შეტევის შიში, ოლემ შეძლო და პირველი თამაშზე დაძლია. ჟოზეს დროს ფლანგის მცველები არასოდეს რისკავდნენ შეტევითი ტიპის სივრცეების ათვისებას, თითქსოსდა რაღაცის შიში (ალბათ უფრო სწრაფი კონტრშეტევის) ჰქონდათ. მოურინიო ასეთ სიტუაციებში საკმაოდ პრინციპული იყო, ვინაიდან მთელი გუნდით "იუნაიტედს" არასოდეს შეუტევია მის დროს.



ეს ფოტო გახლავთ, "ვალენსიასთან" გამართული მატჩი, ხედავთ ალბათ როხოს რამხელა სივრცე აქვს შეტევითი პონტენციალის, თუმცა იგი უკან დგომას ამჯობინებს, ასევე ანტონი ვალენსიაც.


ეს ფოტო კი "კარდიფთან" მატჩში ალბათ უკვე გამოკვეთს სოლსკიაერის იდეოლოგიას, დააკვირდით რამდენი მოთამაშეა მეტოქის საჯარიმოში, ასევე ლუკ შოუს და ეშლი იანგის გადაადგილებას.


ეს ფოტო კი მკაფიოდ ასახავს მატიჩის როლს მოედანზე, შეტევის დროს მატიჩი ე.წ მესამე ცენტრალური მცველის პოზიციაზე გვევლინება, ამას გარდა პოლ პოგბაც იხევს უკან, რითაც ვინგერებს ცენტრში შემოწევის საშუალებას აძლევს, ხოლო ეშლი იანგს და ლუკ შოუს შეტევის უფრო დიდ პლაცტარმს, ეს ყველაფერი ძალიან მარტივად და ამავდროულად ეფექტურად გამოიყურება.

მოძრაობა, მოძრაობა და კიდევ მოძრაობა

"იუნაიტედმა" სავსებით სხვა სახე დაგვანახა "კარდიფთან" მატჩში, ეს ყველაფერი მკაფიოდ ჩანდა ფეხბურთელების გადაადგილებაში, თუ როგორ ინტელექტუალურად და მახვილგონივრულად ეძებდნენ თავისუფალ სივრცეებს. ფლანგის ვინგერები შემოდიოდნენ შიგნით ბურთის დასაუფლებლად და მარტივ ე.წ სამკუთხედებს სულ რაღაც ერთი შეხებით თამაშობდნენ, რაც უფრო დიდი სივრცეს და შანსს აძლევდათ ფლანგის მცველებს ემოძრავათ შეტევისკენ, გარდა ამისა ყველამ იცოდა თავის როლი მოედანზე, რა მომენტში როგორ ან ვისი მიმართულებით უნდა გაეკეთებინათ პასი. ამ ყველაფერს კი ვერავინ ხედავდა მოურინიოს დროს, ვინაიდან ფეხბურთელები იდგნენ ე.წ მოხაზულ ზონაში, საიდანაც გასვლის უფლებას თავად ჟოზე არ აძლევდათ.


ამ ფოტოში მარსიალი უკან იწევს და იყოლებს მეტოქე მცველს, რითაც პოგბას საკმაოდ დიდ სივრცეს უტოვებს.


ასევე ლუკ შოუს პოზიციას დააკვირდით, რომელზეც ადის მცველი, გარდა ამისა მარსიალი რჩება და იტოვებს მის უკან მდგომ მეტოქეს, რაც პოგბას კიდევ უფრო დიდ სივრცეს უტოვებს.


ამ ფოტოში კიდევ ერთი ფაქტია ერთგვარი ტაქტიკური ხრიკის, ლინგარდი იწევს ცენტრში, რომელსაც საკმაოდ ბევრი ფეხბურთელი ასედვს და ეშლი იანგს კოლოსალური სივრცე რჩება სწრაფი შეტევისთვის.

საკვანძო ფიგურა ამ მატჩში სწორედ ჯესი ლინგარდი გახლდათ, რომელიც თითქმის ყველგან იყო, სადაც თავისუფალი სივრცე ჩნდებოდა სწორედ იქ იყო ჯესიც. მისი გადაადგილების გრაფიკიც მეტყველებს ამაზე. თუმცა როგორც პოზიცია, მას მარჯვენა ფლანგი ებარა.


ჯესისგან განსხვავებით სულ სხვა დავალებით იყო მარსიალი გამოსული მოედანზე, მას არ უნდა გადაელახა მოედნის ცენტრი, მხოლოდ მარცხენა ფლანგი ებარა და აუცილებლად უნდა წასული გამწვავებაზე. მას თან ახლდა ლუკ შოუ, რომელიც აზღვევდა და იქვე მომენტალურად ართმევდნენ ბურთს მეტოქეს, ვინაიდან ფლანგური შეტევის დროს ბურთის დაკარგვა, ყოველთვის სახიფათო კონტრშეტევის საფუძველია, მითუმეტეს თუ მეტოქე გუნდში არის პატერსონი, რომელიც მეორე სართულის მეფედ არის წოდებული და თუ რა დამართეს ამ მეფეს ფილ ჯონსმა და ვიქტორ ლინდელოფმა ეგ სულ სხვა საკითხია.

იხილეთ მარსიალის გადაადგილების გრაფიკი.


თამაში აწყობილი იყო სწორედ ჯესი ლინგარდზე, გთავოზბთ რამოდენიმე ფოტოს, სადაც მკაფიოდ დაინახვთ მის როლს და ე.წ ტაქტიკურ ხრიკებს ოლე გუნარ სოლსკიაერისგან.





პრესინგის პეწი და უარი წარსულს

ჟოზე მოურინიოს დროს "იუნატედი" იყო ყველაზე ამოუცნობი გუნდი პრესინგის თამაშის მხრივ, არასოდეს არავინ იცოდა შესთავაზებდა თუ არა გუნდი მეტოქეს პრესინგს, თუმცა შედეგი ამ პრესინგს ძალიან იშვიათად გამოუღია. რა აზრის ისეთი პრესინგის თამაშს, სადაც მხოლოდ 4 ფეხბურთელია მეტოქის საჯარიმოში და აქედან 3 აპრესინგებს, ძალიან მარტივია ასეთ პრესინგს უპასუხო. ამ ფოტოზე იხილავთ "იუნაიტედის" პრესინგს "ბებერ ქალბატონებთან".



პრესინგს, რომელსაც არანაირი შედეგი არ მოჰყვება, უფრო საზარალოა გუნდისთვის, ვინაიდან როდესაც ხდება მეტოქის წნეხის ქვეშ მოქცევა და ბურთის დაბრუნება, აუცილებელია მიზანი და გეგმა იმისა თუ როგორ უნდა განვითარდეს მოვლენები.

ამ ფოტოში კი ნახავთ პრესინგს, რომელიც ოლემ შესთავაზა მეტოქეს.


ყველანაირი შანსი მოუკლეს "იუნაიტედის" ფეხბურთელებმა მეტოქეს, რომ დაცვიდან მშვიდათ ამოსულიყვნენ, ძალიან მაღალი,გამიზნული და სისწრაფეებზე აგებული პრესინგი შესთავაზეს, რამაც ისედაც შოკში მყოფი კარდიფელები, კიდევ უარეს შოკში ჩააგდო.

ასეთ პრესინგს, თანამედროვე ფეხბურთში მხოლოდ ინტელექტუალურ ჭრილში თუ განიხილავენ, სხვას ვერაფერს იტყვი, ვინაიდან ამ ყველაფერმა შედეგი გამოიღო.


დასკვნა

როგორც წესი ერთი თამაშით არცერთ მწვრთნელს არ აფასებენ, თუმცა გულშემატკივრებმა მკაფიოდ დაინახეს ის ზუსტი გზავნილები რაც "იუნაიტედის" თამაშში ჩანდა. ის სტილი, ის შეტევითი პოტენციალი, ის მონდომება, ის სილაღე, ის სიმსუბუქე, ის ინტელექტუალიზმი რაც მხოლოდ "წითელ ეშმაკებს" ეკადრებათ.