,ერთხელ სერ ალექ ფერგიუსონთან მივიდა ოლდ ტრაფორდის ერთერთი მომუშავე და უთხრა ,,მე ვიცი ერთი ბიჭი რომელიც დაბადებულია იუნაიტედისათვის მისი სახელია რაიან ულსონი სწორედ ასე იცნობდნენ შემდგომში რაიან გიგზს ბავშვობაში , ის დაიბადა ქალაქ კარდიფში სწორედ იმ წელს როდესაც სერ ბობი ჩარლტონმა მანჩესტერის მაისურით 754 თამაში ჩაატარა, მაშვინ არავის ეგონა რომ ველსელი ბიჭუნა ამ დიდ რეკორდს მოხსნიდა, საერთოდ იმ დროს ხალხს ეს შეუძლებლად მიანჩნდა ,

რაიანის დაბადებიდან 7 წლის თავზე გიგზების ოჯახი მანჩესტერში გადმოსახლდა , ბიჭუნა მანჩესტერ სიტის გუნდში ვარჯიშობდა მაგრამ ძულდა ეს გუნდი, რადგან ის იუნაიტედის გულშემატკივარი იყო ,

ალბათ ცოტამ თუ იცით ის რომ გიგზის მამა შავკანიანი იყო , სწორედ ამ და კიდევ ბევრი მიზეზის გამო მას სიტის გუნდში დასცინოდნენ , მიუხედავად ამისა რაიანს არასოდეს არ ცრხვენოდა ამისი ის ყოველთვის ამბობა მე ვარ ის ვინ ვარ " მიუხედავად იმასა რომ მაშვინ კიდევ არსებობდა ადამიანების გარჩევა შავკანიანები და თეთრკანიანები, რაიანი ყოველთვის შავკანიანებს იცავდა და ამბობდა ,, ჩემი ოჯახის ნახევარი შავკანიანია , და მე ვამაყობ ამით დიახ მე ვამაყობ რომ ჩემს ფესვებში შავი სისხლი ჩქებს" ეს სიტყვები მისთვის დამახასიათებელია რადგან რაიანს არასოდეს არ რცხვენოდა თავისი ოჯახის , უბრალოდ მისი თავდამბლობის გამო ყოველთვის ერიდებოდა საკუთარ თავზე საუბარი ..

გიგზი ყოველთვის ესეთია, ცდილობს რაცშეიძლება მოკრძალებული იყოს , ის ყოველთვის დაკვირვებით საუბრობს ,ყოველთვის ცდილობს ყურადღება არ მიიქციოს , და ეს ყველაფერი იმ დროს ხდება როცა 90 წლების დასაწყისში ყველაზე პოპულარული ფეხბურთელი იყო მთელ ბრიტანეთში , როდესაც ის მანჩესტერთან იუნაიტედთან ერთად სამხრეთ აფრიკაში იმყოფებოდა მასთან შეხვედრა ნელსონ მანდელას სურდა მაგრამ გიგზმა ამ თხოვნაზე ასეთი პასუხი გასცა ,, ნელსონ მანდელას ?? ჩემი რაიან გიგზის ნახვა ?? არა ეს შეუძლებელია მე არ შემიძლია მე არავარ ღირსი"
90 წლების შემდეგ როდესაც მანჩესტერში დევიდ ბექემი მოვიდა რაიან გიგზისადმი ყურადღებამ იკლო , მათი ახალი კუმირი დევიდი იყო, მაგრამ როდესაც გიგზს კითხეს სწყენდა თუ არა მას ბექემისადმი მიპყრობილი ესეთი ყურადღება , რაიანმა უბრალოდ უპასუხა :პირიქით მე მოხარული ვარ: რადგან ბექემი დაბადებულია იმისთვის რომ იყოს ყურადღების ცენტრში , მისი პოპულარობა მე მომცემს ნებას პირველად თავი ვიგრძნო ფეხბურთელად და არა ვარსკლავად ეს ჩემი ოცნება იყო რომელიც საბედნიეროდ ამიხდა"

როგორც იცით რაიანის მამა რაგბისტი იყო , სწორედ ამიტომ მას სურდა რომ მისი შვილიც მის გზას გაჰყოლოდა მაგრამ რაიანს ფეხბურთი უფრო იზიდავდა, ცოტა ხნის შემდეგ მშობლები დაშორდნენ , დაშორების მიზეზი მამა და მისი საქციელი იყო, მიუხედავად ასეთი ოჯახური დრამისა, გიგზს თავის ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ აქვს ცუდი ნათქვამი მამისადმი, ისიც გამოცემა daily Daily Telegraph მიმართ .

გიგზისთვის მარცხენა ფეხი მესამე ხელივით იყო , მისი სისწრაფე და ტექნიკა დიდ მრავალფეროვნებას მატებდა მანჩესტერ იუნაიტედის ნახევარდაცვას , ის სერ ალექსისა და მთელი ბრიტანეთის წინაშე დიდ ლეგენდათ ყალიბდებოდა

როდესაც 1986 წლის დეკემბერში რაიან გიგზი პირველად მივიდა მანჩესტერ იუნაიტედში ის მხოლოდ 12 წლის იყო , სერ ალექს ფერგიუსონი უყურებდა ამ პატარა ბიჭს და ამბობდა ,, ის თამაშობს ისე თითქოსდა მისი ფეხები მიწას არ ეხება , საოცრებაა ის ჰაერში ლივლივებს
როდესაც რაიან გიგზმა თავისი პირველი ვარჯიში ჩაატაარა მანჩესტერის აკადემიაში , მასთან მივიდა სერ ალექსი და ის ისტორიული სიტყვები უთხრა რომელსაც იგი არასოდეს არავის მიმართ არ გაიმეორებს , შენ ჩემ გუნდში არ ითამაშებ რადგან შენ ჩემზე უკეთესი ხარ რას ნიშნავდა ეს ფრაზა ? მხოლოდ იმას რომ სერ ალექს არ სურდა გიგზი გაფუჭებულიყო როგორც ფეხბურთელი , მისი ასისტენტები ყოველდღე დადიოდნენ გიგსთან ოჯახში ესაუბრებოდნენ და ერთხელაც როცა რაიანს 14 წელი შეუსრულდა მასთან თვით ფერგიუსონი მივიდა და ორწლიანი კონტრაქტი შესთავაზა . აი რას იხსნებს ფერგიუსონი ,, მე მაშვინ ვთქვი, რომ ჩემ ხელფას დავთმობდი მისთვის , ოღონდაც ამ ბიჭისთვის კონტრაქტი გაეფორმებინათ
სწორედ რაიან გიგზი გახდა საბაბი სერ ალექსის ახალი სანტრასფერო პოლიტიკისა , მისი სკაუტები უკვე აღარ ეძებნენ ვარსკლავებს , ისინი ქუჩებში დადიოდნენ და მოედნებზე არჩევნენ გამორჩეულ ბავშვებს , შემდეგ კი ამ ბავშვებისგან სერ ალექსი მართლაც რომ ვარსკლავებს ქმნიდა, : დევიდ ბექემი , პოს სკოულზი , ნიკი ბატი და გარი ნევილი , ესენი ყველა როგორც რაიან გიგზი 14–15 წლის ასაკში მოვიდნენ მანჩესტერში და მისი ისტორია შეცვალეს ..

წარმატების საიდუმლო
რაიან გიგზი: ,, მე არასოდეს არ მიყვარს როცა ყველას ვჯობივარ , იცით რატომ იმიტომ რომ როდესაც სიდიადის მწვერვალზე ზიხარ ფიქრობ: და ეხლა რა იქნება მე ხომ ყველაზე საუკეთესო ვარ ??? შენ აღარ გექნება მიზანი რომ იბრძოლო ხოლო როდესაც შენ ამ მწვერვალის ქვემოთ ხარ ყოველთვის ეცდები ზემოთ მოხვდე, მოხვდე არა იმიტომ რომ ვარსკლავი იყო , უნდა მოხვდე იმისათვის რომ პირველ რიგში დაგაფასონ როგორც ადამიანი და როგორც ფეხბურთელი