"- თქვენი აზრით რა ითვლება უფრო დიდ აღმოჩენად ბოლო 30 წლის განმავლობაში?"

- თავად სწრებადობა.

- უკაცრავად;

- თავად სწრებადობა ითვლება მნიშვნელოვან აღმოჩენად არამარტო გასული 30 წლის განმავლობაში, არამედ კაცობრიობის არსებობის მანძილზე"

ეს ისტორია, როგორც ბევრი სხვა საკმაოდ ბუნდოვნად დაიწყო. სატელეფონი ზარიდან დაიწყო. 13 მაისს დილით გაღვიძებულმა ვნახე, რომ ჩემი მოსკოველი აგენტი ჩემი მეგობარი უი ფიოდორ MR55 მირეკავდა. როცა გადავურეკე და ერთმანეთი მოვიკითხეთ შემდეგი დიალოგი შედგა:

MR55: "20 მაისს რა გეგმები გაქვს?"

Joker: "განსაკუთრებული არაფერი და რა იყო?

MR55: "არ გინდა "ტრაფორდზე" ითამაშო?"

აქ ცოტათი დავამთქნარე. ორი ვარიანტი არსებობდა: ან დილით ფედიას "ჰალსტუხმა მოუჭირა", რისი დაჯერებაც ფაქტიურად შეუძლებელი იყო, ან მე ჯერ კიდევ არ გამიღვია. რამდენიმე წამის ფიქრის შემდეგ ორი ვარიანტიდან მესამე ავირჩიე - იუმორისტული ხუმრობაა. ვუთხარი, რომ რა თქმა უნდა მინდოდა (აბა ვინ ეტყოდა სხვა რამეს?:). ფულზე, ვიზაზე და ავიაბილეთის რაც შეიძლება სწარაფად შოვნის შესაძლებლობაზე კითხვის შემდეგ როგორც იქნა გავიღვიძე და მივხვდი, რომ ირგვლივ მომხდარი არც სიზმარი იყო და არც ხუმრობა.

აღმოჩნდა, რომ ჩვენი ახალი სპონსორი, "შევროლე" აწყობდა აქციას სახელწოდებით Chevrolet Old Trafford Pitch Day 2014, რომელშიც მოწვეული ვარსკვლავები გულშემატკივართა გუნდს ეთამაშებოდნენ. Moscow Reds - ზე კი მხოლოდ ერთი მოწვევა გამოყვეს!! და ეს მოწვევა მე მხვდა წილად!

რა თქმა უნდა დღის ყველა გეგმა შემდეგისთვის გადაიდო, რაც შეეხება სამუშაოს, მასზე ფიქრი უკვე შეუძლებელი იყო. იმის დასამტკიცებად, თუ რამდენი ათასი ფუნტი დამჭირდებოდა კვირაში და ფოტოებსა და გამოსახულებებზე რამდენ პროცენტიან უფლებას მივიღებდი კიდევ ერთ მოსკოველ აგენტს ერთ მეგობარს დავურეკე, რომელიც თანამდებობით chairman`у MRSC გახლავთ. მას მიშა უი RVN ჰქვია. მან MR55 -სგან მიღებული ინფორმაცია დამიდასტურა, მომილოცა და მომიწოდა, რომ ძლიერ მევარჯიშა რათა წარმომავლობა არ შემერცხვინა ))

ამის შემდეგ ფიოდორმა რამდენიმე წერილი გამომიგზავნა, რომელიც ჩემმა ინგლისელმა აგენტმა ამ ღონისძიების კურატორმა მეთიუმ უი Matthew გამომიგზავნა. წერილებში ნათქვამი იყო, რომ თამაშამდე ორივე გუნდი შეხვდებოდა ერთმანეთს "ტრაფორდის" ერთ-ერთ ლოჟაში, მატჩს ექნებოდა 2-45 ფორმატი და შეხვედრის შემდეგ სიურპირზებს გვპირდებოდნენ. თითოეულ ღონისძიებას პრესა გააშუქებს და თავად მატჩი კი შესაძლოა MUTV - მ გაუშვას ეთერში. თამაშზე მისვლა საკუთარი სავარჯიშო ფორმით, ბუცებით, მასაჟისტებით, ბლექჯეკითა და სხვა რამით იყო აუცილებელი

საჭიროა იმის აღნიშვნა, რომ მთელი ეს დღეები ეიფორიის მსგავს მდგომარეობაში გავატარე? ამის შესახებ მოვუყევი ყველა მეგობარს, ბიჭებს, ამხანაგებს, ნაცნობებს, ნაცნობების ნაცნობებს და ქუჩაში შემხვედრ გოგონებს ვაჩერებდი, რათა გამეფრთხილებინა, რომ ავტოგრაფის რიგში მხოლოდ გამორჩეულები მოხვდებოდნენ.

ბილეთების აღება კვირას ღამით იყო დაგეგმილი, რადგან ორშაბათს ლონდონში მეგობართან, მისტერ პოლ მაკგუაირსა და ლუდთან ერთად გამევლო აკლიმატიზაცია, საღამოს მანჩესტერში გადავსულიყავი და უკვე იქ გამევლო აკლიმატიზაცია ლუდის დახმარებით. დილით მსუბუქი თავითა და თანის სიმსუბუქით თამაშზე წავსულიყავი. ყველაფერი მეცნიერების მიხედვით, როგორც ჯორჯ ბესტი გვირჩევდა.

ლონდონში ჩამოსვლის შემდეგ და საბაჟოზე გადასვლისას უამრავჯერ მსმენია კითხვა - «the purpose of your visit to London» (ლონდონში სტუმრობის ნებართვა. თარგმ.) ძლივს შევიკავე თავი და არ ვუთხარი: «Are you kidding? You really don’t recognize me? I`m a new football star» (თქვენ რა მეხუმრებით? მართლა ვერ მცნობთ? მე ახალი საფეხბურთო ვარსკვლავი ვარ. თარგმ.) მოკლედ ვუთხარი Event (ღონისძიება. თარგმ.). თავად ლონდონის შესახებ ბევრს ვერაფერს მოგიყვებით, ერთადერთ იმედგაცრუებად შემიძლია პოლის ვერ ნახვა დავასახელო. ორშაბათს მანჩესტერის სასტუმროში გაჩერების შემდეგ გადავწყვიტე ამინდი შემემოწმებინა და ცოტათი მეწყინა, რადგან ხვალინდელი ამინდის პროგნოზი საშინელი იყო. თუმცა დილით საკმაოდ მოწმენდილი ცა დამხვდა და უკეთესის იმედი ჩამესახა. მოვლენებს გავუსწრებ და გეტყვით, რომ იმ დღის ამინდმა მაინც გამახარა.

მოთამაშეთა შეკრება დილის 11 საათზე იყო დაგეგმილი, მაგრამ რა თქმა უნდა ადრე მივედი. ატრიბუტიკის მაღაზიასთან გავლისას უცებ ასეთ აპარატს წავაწყდი:



გავიფიქრე: "იქნებ ეს მატჩის საუკეთესო ფეხბურთელის ჯილდოა?" გადავწყვიტე 146% - ით დავხარჯულიყავი. რაც მეტი, მით უკეთესი. სტადიონზე წრის დარტყმის შემდეგ და მოედანზე დაბრუნებისას დავინახე, რომ "წმინდა სამების" წინ ასეთი ახალგაზრდა ადამიანი სალოცავად მოვიდა.



როცა მიხვდა, რომ ნარინჯისფერ ფერს ირგვლივ მყოფების შესაფერისი რეაქცია არ მოჰყვებოდა სხვა რამის შესაძენად წავიდა:



უკვე თითქმის 11 საათი იყო და გადავწყვიტე "ტრაფორდ სიუტის" შესასვლელთან მივსულიყავი, რომელიც მიუნხენის გვირაბის ქვეშ იმყოფება. სწორედ იქ მოხდა მოთამაშეთა შეხვედრა. მოთამაშეთა ნაწილი უკვე მოვიდა და შევეცადე დეტალები გამერკვია. აღმოჩნდა, რომ "იუნაიტედის" მხარდამჭერების ოფიციალური საფეხბურთო გუნდი არსებობს თავად მანჩესტერში, რომლის გასაძლიერებლადაც 5 თუ 6 უცხოელი იყო მოწვეული, რომლეთა შორის მეც ვიყავი. სხვებიც მოვიდნენ და ნათელი გახდა, რომ დანარჩენ მსოფლიოს მხოლოდ ჩინელი, ინდიელი, ლიბანელი, მალაიზიელი და თქვენი მონა-მორჩილი წარმოადგენდა.

უმაღლეს დონეზე დაგვხვდნენ - ტრაფორდ სიუტის შესასვლელში თითოეულ მოთამაშეს ელოდა კონვერტი, რომელსაც მაგიური სამაჯური ეკეთა. ეს კონვერტი საშუალებას იძლეოდა ჩვეულებრივ და არაჩვეულებრივ გულშემატკივართათვის აკრძალულ ადგილებშიც კი შესულიყავით. თავად ლოჟაში გველოდა მისასალმებელი ჩაი/ყავა/წვენი და ალან კიგანი - "ოლდ ტრაოფრდის" ასაკოვანი გამომცხადებელი.





როცა მან გუნდების შემადგენლობა გამოცხადა გავოცდი, რადგან "შევროლეს" მიერ მოწვეული გუნდის ვერც-ერთი გვარი ვერ ვიცანი, არადა სელებრითებს ველოდებოდი. მაგრამ ბოლობოლო რა აზრი აქვს ვისთან ერთად ან ვის წინააღმდეგ ითამაშებ, თუ "ოლდ ტრაფორდზე" გასვლის საშუალება მოგეცა მოთამაშის რაბგში?!. ყველა ხუმრობდა: "სათამაშოდ მსაჯიც მზადაა" )

გრძნობას, რომელსაც მე განვიცდიდ ისევე როგორც ყველა, როცა ლოჟიდან გამოდიხარ, ჩადიხარ ტრიბუნიდან თავად მოედანზე, მიდიხარ მასზე, გადიხარ გვირაბში (იცი, რომ ერთ წუთში მოედანზე მოხვდები), გადიხარ ტრიბუნების ქვედა განყოფილებას, მიდიხარ კართან და ხედავ ამ წარწერას - სიტყვებით ვერ გადმოსცემ!



თითქოს ამ ყველაფერს ხშირად აკეთებდე - შედიხარ გასახდელში, ეხუმრები პარტნიორებს, სანამ
სათამაშო ფორმას მოირგებ, ახურებ კუნთებს და მოედნის კუთხეში მიდიხარ, რათა თამაშის წინ გახურდე. აქ ყველაფერი ისევეა, მაგრამ განწყობა არარეალურობის შეგრძნებას არ ტოვებს.







ის კიდევ უფრო გაძლიერდა, როცა გუნდი გვირაბის წინ ჩაეწყო და ოფიციალური მუსიკისა და ალანის მიკროფონის ხმის ფონზე მოედანზე გამოვიდნენ!!!

ვარჯიშზე პირველი და ფაქტიურად ერთადერთი ნეგატიური ემოცია განვიცადე. მან, ვინც რეგულარულად თამაშობს ფეხბურთს იცის, რომ მაგარი ბალახისა და რბილი ბალახის ბუცები ერთმანეთისგან განსხვავდება. ფეხსაცმლის შერჩევისას მივყევი ლოგიკას, რომლის მიხედვითაც "ოლდ ტრაფორდის" ბალახი რბილი უნდა ყოფილიყო. თუმცა აღმოჩნდა, რომ ეს გაზონი მაგარი იყო! ამიტომაც ზოგიერთი არასასიამოვნო გრძნობა გამიჩნდა, მაგრამ ეს ყველაფერი რა თქმა უნდა "ცხოვრებისეული წვრილმანები" იყო.

გამომდინარე იქიდან, რომ პირველი 45 წუთის განმავლობაში ინგლისელები თავისი გუნდით თამაშობდნენ, ხოლო მეორე 45 წუთი "ნაპოვნებით" ითამაშეს, კამერასთან პოზირებისთვის დიდი დრო მქონდა.







ალანის დაჭერაც გამომივიდა და ის კამერაში გამოვსახე )



და ბოლოს, შესვენება, მე მოედანზე გავდივარ! კიდევ ერთხელ "ოლდ ტრაფორდზე" მოთამაშის რანგში გავიდვარ! და კიდევ ერთხელ "ოლდ ტრაფორდზე" მოთამაშის რანგში გავდივარ! ეს აზრები ჩემს თავში თავის კარუსელს ატრიალებდა და J Но, ყველა ფიქრი გაქრა, როცა სასტვენის ხმა გავიგე. ჩემს საყვარელ პოზიციასთან ოდნავ ახლოს ვთამაშობდი, დაახლოებით იქ სადაც ფლეთჩერი დგას, ამიტომაც ისე იშვიათად ვერ ვეხებოდი ბურთს როგორც მსურდა და როგორც მივეჩვიე. მიუხედავად ამისა 45 წუთში ერთი ნახევარმომენტი შემექმნა (საკმაოდ მახვილი 10 მეტრის კუთხიდან დარტყმული მეკარემ აიღო), დაახლოებით 10-12 ორთაბრძოლა და სამი გადაცემა, რომელსაც გოლი უნდა მოჰყოლოდა. მაგრამ ჩემგან მიცემული პირველი პასი თავდამსხმელმა მეკარეს გაარტყა, მეორე - ძელს, 10-11 მეტრიდან, ხოლო მესამე Chevrolet FC - ს გუნდის მეკარემ აიღო. ასე, რომ შედეგიანობით ვერ გამოვიჩინე თავი და ვიფიქრე ალბათ მანქანის გასარებს აღარ მომცემდნენ. მაგრამ როგორც ერთ კარგ ანდაზაშია ნათქვამი - "დავმარცხდებით მოედანზე - გავიმარჯვებთ გასახდელში". და საფინალო სასტვენის შემდეგ გოლის გატან მოვახერხე )))



შეხვედრის შემდეგ, რომელიც არ გვითამაშია ცუდად ვიდრე "იუნაიტედის" წლევანდელმა ძირითადმა გუდნმა, უფრო ზუსტად კი 2-7 წავაგეთ, ყველა გასახდელში დავბრუნდით. იმედგასაცრუებელი ინფორმაცია გახლდათ ის, რომ სათამაშო ფორმა უნდა დაგვეტოვებინა. არადა ყველამ კბილები ააწკარუნა! მივიღე შხაპი და კიდევ რამდენიმე ფოტო გადავიღე.








ყველანი ლოჟაში დავბრუნდით, რათა თამაში შეგვეფასებინა და სიურპრიზს დავლოდებოდით.





და სიურპრიზი შედგა, თანაც როგორი! ალან კიგანმა ყურადღება ითხოვა და ხმის ტონალობის შეცვლის გარეშე თქვა, რომ ჩვენთან მატჩისშემდგომი ანალიზისა და ლუდის დასალევად თავად დენის ლოუ მოვიდა!!!





შევძელი და ფაქტიურად ათწუთიანო ვიდეო გადავიღე. მაგრამ მისი მიღება მხოლოდ Moscow Reds და One United - ის წევრებს შეუძლიათ მომდევნო სეზონში.

კითხვებზე პასუხის გაცემის შემდეგ დენისმა ყველას სამახსოვრო მედალი გადასცა, ფოტოები გადაიღო და ყველა მსურველს გაესაუბრა.



შემდეგ კი მატჩის საუკეთესო ფეხბურთელების დაჯილდოებას შეუდგა. ამ მომენტს მცირე მწუხარებით ველოდი, მაგრამ მერე განწყობა გამომიკეთდა როცა გავიგე, რომ პრიზი - დენი ველბეკის ავტოგრაფით გაფორმებული ბუცი გადაეცა ფორვარდს, რომელმაც ორი გოლი გაიტანა.

კიდევ 10 წუთის ყოყმანის შემდეგ დენისი წავიდა და ყველა დანარჩენი მის მაგალითს გაჰყვა. მეთიუსთან მცირე ხნიანი საუბრის შემდეგ წამოვედი, რადგან ლონდონში უნდა ჩამესწრო რათა მოსკოვის თვითმფრინავზე არ დამგვიანებოდა.

P.S. სტატიაში გამოყენებული ინგლისური სიტყვები და ემოციის გამომხატველი ბრჭალები, ე.წ. სმაილები ავტორისეულია და ზუსტი თანმიმდევრობითაა ნათარგმნი.

manutd.ru