გულწრფელი ვიქნები: ასეთ დღეებში ადვილი არ არის აქ შემოსვლა და ბლოგის დაწერა. ისიც კი ვიფიქრე, რომ უკეთესი იქნებოდა, თუ არაფერს დავწერდი, რადგან ფანების მსგავსად, ჩვენც არანაკლებ იმედგაცრუებულები ვართ. მაგრამ ჩემი ვალდებულება უნდა შევასრულო, ბლოგს ყოველ კვირას ვანახლებ. ამ ორი სეზონის განმავლობაში, ერთი დღეც არ ჩამიგდია, ამიტომ ეს მომავალშიც არ მოხდება, მიუხედავად განვითარებული მოვლენებისა.

ქარიშხალი ჩადგება და მზე კვლავ გამოანათებს. ამაში ეჭვი არ მეპარება. არავინ ამბობდა, რომ ეს ადვილი იქნებოდა, მაგრამ ეს ხომ ფეხბურთია. ის ფანტასტიკურ შანსებს გჩუქნის, მაგრამ ხანდახან ძნელად გამოსაყენებელს. ხანდახან არის რთული მომენტებიც, ამიტომ შენ საკუთარ თავში უნდა გამონახო სიამაყე და პროფესიონალიზმი.

აუცილებლად უნდა ვთქვა, რომ სავარჯიშო სესიები მთელი კვირის განმავლობაში ძალიან კარგი იყო და მატჩამდე თავს ოპტიმისტურად ვგრძნობდით. თამაშის დღეს ყველაფერი უარესობისკენ შეიცვალა. ახლაყველაფერს გავაკეთებთ ამ შედეგის დასავიწყებლად მომავალ მატჩებამდე. ვიცით ამ კლუბის ისტორია და მიღწევები, რომელიც გამარჯვების სულისკვეთებაზეა დაფუძნებული. სწორედ ეს განწყობა გვჭირდება "ოლიმპიაკოსის" დასამარცხებლად და ჩემპიონთა ლიგის მომდევნო ეტაპზე გასასვლელად.

როგორც იცით, ჩემპიონთა ლიგაზე მიმდინარე სეზონში ვერ ვთამაშობ, მაგრამ "ოლდ ტრაფორდზე" როგორც ერთი რიგითი ფანი, ისე მივალ. ვფიქრობ, პირველივე წუთებში გოლის გატანა და შემდეგ შეხვედრის მოგება სწორედ ფანების დახმარებით უნდა მოვახერხოთ.

სიტყვები არ მყოფნის სტადიონიდან თქვენი მხარდაჭერის ასაღწერად. მაგიჟებს. ის ფაქტი, რომ ასეთ მნიშვნელოვან თამაშში ვერ გავაკეთე ის, რასაც ჩემგან ელოდით. ვიცი სათქმელი მეტი არაფერია, მინდოდა გცოდნოდათ რას ვგრძნობ.

ხუანი