ფინალური შეხვედრის დრო მე მივხვდი, თუ როგორ შევიდა ასაკში სერ მატ ბასბი. მან ძალიან ბევრი გაიარა ამ წლებამდე და იმყოფებოდა კარიერის პიკზე. ამ დღემ ყველას ერთად მოგვაგონა მიუნჰენის ტრაგედია და ის მოთამაშეები, რომლებიც ამ ქალაქში სწორედ ამ ტიტულისთვის მიფრინავდნენ. ყოველამ ადამიანმა იცოდა, თუ როგორ სურდა ეს ტიტული სერ მატს, ასე რომ ფინალური სასტვენის შემდეგ ყველას მასთან მისვლა და გადახვევა გვინდოდა.
როდესაც სერ მატ ბასბიმდე მივაღწიე, მასთან ძალიან ბევრი ხალხი იყო. იმისდა მიუხედავად, რომ მე დაღლილი ვიყავი, დავიწყე ხალხის გაწევ გამოწევა და ყვირილი:"მიეცით მას საშუალება მოთამაშეებთან მივიდეს!" - მე მართლაც ვყვიროდი. ცოტა ხნის შემდეგ ვიფიქრე, რომ ეს ჩემი მხრიდან უტაქტობა იყო, რადგან გულშემატკივრებს სურდათ თავიანთი ბედნიერების გაზიარება, მაგრამ მე ის მადარდებდა, რომ მის გარშემო უამრავი ხალხი იყო.
საბოლოოდ კი მან მიაღწია თავის მოთამაშეებთან და მათ გადაეხვია. თუ სიმართლე გაინერესებთ მე აღარაფერი მახსოვდა იმ მომენტში. ყველა ძალიან დაღლილი იყო. მახსოვს ბილ ფოლუკსის, ნობი სტაილზის და შეინ ბრენანის სიხარული. ისინი კლუბში დიდი ხანია რაც იყვნენ. რათქმაუნდა, ჩემთვისაც და ბილისთვისაც ეს დღე იყო განსაკუთრებული, რადგან ჩვენ გავხდით კატასტროფის თვითმხილველები, რომელშიც დაგვეღუპა ძალიან ბევრი მეგობარი. თავში კი ის აზრი მიტრიალებდა, რომ ჩვენ რაღაც განსაკუთრებული გავაკეთეთ.