დღეს მართლმადიდებელი ეკლესია უფლის იერუსალიმში უკანასკნელ შესვლას იხსენებს. ამ დღესასწაულს ქრისტიანები ბზობას უწოდებენ.

მართლმადიდებელი ეკლესია დიდმარხვის მეექვსე კვირა დღეს მაცხოვრის იერუსალიმში დიდებით შესვლას ზეიმობს, რასაც ქრისტიანები ბაიაობას ანუ ბზობას უწოდებენ. ეს გახლავთ ათორმეტთაგან რიგით პირველი მოძრავი დღესასწაული, რომელიც ყოველთვის ემთხვევა ბრწყინვალე აღდგომის წინა კვირა დღეს.

აღსანიშნავია, რომ ბზობის დღესასწაული საყოველთაო მეოთხე საუკუნეში გახდა. ბზის ან პალმის მშვენიერებით ეკლესია გამოხატავს უფლის დიდებით შესვლად იერუსალიმში. ამ დღეს მღვდელმსახურნი მლოცველთა მიერ მიტანილ პალმის ტოტებს (ბაიას) აკურთხებენ და "ოსანას" გალობენ.

ვიდრე იესო იერუსალიმში შევიდოდა მან თავის ორ მოწაფეს უთხრა: "წარვედით დაბასა მაგას, რომელ არს წინაშე თქვენსა და მეყვსეულად ჰპოვოთ ვირი დაბმული და კვიცი მის თანა, აღჰსენით და მომგვარეთ მე". ეს ყოველივე უფალმა იმისთვის გააკეთა, რომ აღსრულებულიყო წინასწარმეტყველება ზაქარიასი: "და პოვა იესო ვირი და დაჯდა მას ზედა, ვითარცა წერილ არს: ნუ გეშინინ, ასულო სიონისაო! აჰა ესერა მეუფე შენი მოვალს შენდა და ზე ზის იგი კვიცსა ვირისასა".

სახედარზე ამხედრებულ მაცხოვარს ხალხი დიდი სიხარულით შეეგება: ზოგი თავის სამოსელს უგდებდა, ზოგიც პალმის ტოტებს, თან შესძახოდნენ: "ოსანა ძესა დავითისა! კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა, ოსანა! რომელი ხარ მადლითა შინა".

მიუხედავად ასეთი შეხვედრისა, იესო მაინც სწუხდა. მან იცოდა, რომ ეს ხალხი ქვეყნიურ მეუფესა და მბრძანებელს ხედავდა მასში, რომელიც რომაელთა ბატონობისგან იხსნიდა მათ და არ ხედავდნენ მასში მესიას. ისიც იცოდა, რომ იგივე ხალხი მის ჯვარცმას ასეთივე აღტაცებით შეხვდებოდა.

უფალი შევიდა ტაძარში, სადაც გაცხოველებული ვაჭრობა მიმდინარეობდა, მან დაუყონებლივ განდევნა მოვაჭრეევბი. იმ დღეს უფალმა მრავალი სასწაული მოახდინა. იერუსალიმს დიდებით შესვლით უფალმა მორწმუნეებს სიყვარულის გამომჟღავნების საშუალება მისცა, ხოლო მოძულეებსა და მტრებს - მისი შეცნობისა და სინანულად მოქცევისა.