მოკლედ, გავიხსენოთ 2007 წელი. ჩემპიონთა ლიგაა. გაცხარებული ბრძოლაა. "რომა" "მანჩესტერ იუნაიტედს" უნდა დაპირისპირებოდა. მძიმე თამაში, საოცარი ბრძოლა! ფერგიუსონმა გადაწყვიტა მოედანზე სოლსკიაერი და ლუი საა, ასევე ფლეთჩერი დაესვენებინა, მაგრამ მათი გამოყვანა, საბოლოოდ რომში მაინც მოუწია. უძლოიერესი მატჩი გაიმართა. მანჩესტერმა თავიდანვე დიდი აქტიურობით დაიწყო. მთელი შტურმი მოეწყო რომაელების კართან. დევიზი თავიდანვე ნათელი იყო: რომა კონტრ–შეტევებზე ითამაშებდა. ეს ასეც გამოვიდა. მატჩის 33 წუთზე შეტევაზე გადმოსულმა რომამ შეძლო ის, რომ პოლ სკოულზი გააძევეს მოედნიდან.
ამის შემდეგ ძალიან საინტერესო თამაში დაიწყო. მატჩის 44 წუთზე ვილჰემსონი ტადეის გათამაშებამ ტოტი თითქმის პირისპირ დატოვა, ხოლო მისი პასის შემდეგ რომა ტადეიმ დააწინაურა. 1-0. ტანში ჟრუანტელმა დამიარა. რომა მოიგებს? მოიგებს რომა? ვეკითხებოდი ჩემს თავს. ამის შემდეგ მეორე ტაიმი ძალიან უაზროდ დაიწყო. გოლს ვერავინ ვერ იტანდა, მაგრამ უცებ მატჩის მე–60 წუთზე უეინ რუნიმ გოლი გაიტანა, რომელიც 2004 წლის შემდეგ პირველი იყო ჩემპიონთა ლიგაზე.
66 წუთზე კი მიკრო ვუჩინიჩმა ტოტის პასით კიდევ დააწიანურა რომა. ანგარიში 2-1 გახდა. ამის შემდეგ ტოტი პირისპირ დარჩა ედვინ ვან დერ საართან, მაგრამ მეკარემ საოცარ ნახტომში ბურთი მოიგერია. ამას შემდეგ კრისტიანო რონალდოსა და რუნის შეტევები მოჰყვა. თამაში ნელ–ნელა ეშხში შევიდა.მატჩის 72–წუთზე სოლსკიაერი გამოცვალეს და მის ნაცვლად გამოვიდა დარენ ფლეტჩერი.

შეტევები არც ამის შემდეგ გამწვავებულა. ამიტომ ფერგიუსონი იძულებული გახდა შეეცვალა რაიან გიგზი და გამოეყვანა ლუი საა, ფორვარდი.
ამის შემდეგ შეტევები კიდევ უფრო გაძლიერდა, მაგრამ გოლი მაინც აღარ გასულა. რომამ თავისთვის მშვიდად წყნარად დაამთავრა თამაში თავისათვის სასურველი ანგარიში და გამარჯვებაც იზეიმა.
მე ვფიქრობ, რომ მანჩესტერს ამ თამაშის მოგებაც შეეძლო. წინ ოლდ ტრაფორდი ელოდა რომაელებს. ოლდზე ყველამ იცოდა, რომ რომას ძალიან გაუჭირდებოდა. მე ჩემს თავს ვკითხე რას იზამს შემდეგ თამაშში მანჩესტერი? იქნებ მოიგოს 3-1? ან 2-1 მაინც? ის კი ვიცოდი, რომ რომა დაცვითი სტილის ფეხბურთს ითამაშებდა.

გაგრძელება იქნება.