ყველა სახელგანთქმულ ინდივიდუალს შორის, რომელიც "მანჩესტერ იუნაიტედის" ისტორიას უკავშირდება, დაწყებული ქველმოქმედი ჯეიმს ვ. გიბსონისგან, დამთავრებული სერ ალექს ფერგიუსონით და მისი ვარსკვლავური გუნდით, მნიშვნელოვანობით ვერავინ შეედრება სერ მეტ ბასბის.

მაღალი დონის გამოცდილი მოთამაშე, რომელიც სხვადასხვა პერიოდებში "მანჩესტერ სიტისა" და "ლივერპულის" ღირსებებს იცავდა, მეორე მსოფლიო ომის დროს, ექვსი წელი არმიაში მსახურობდა. 1944 წელს, შობამდე რამდენიმე დღით ადრე, მას "იუნაიტედის" მთავარი სკაუტი, ლუის როკა, დაუკავშირდა და გუნდის მთავარი მწვრთნელობა შესთავაზა.

შედარებით რბილი ხასიათის მქონე, 35-წლის მეთიუ არ შეუშინდა გამოწვევას და მანჩესტერში ჩავიდა, იგი აანალიზებდა თუ რამდენად რთული ამოცანა იდგა მის წინაშე, გუნდი ხომ თითქმის განადგურებული იყო, დაბომბილი სტადიონით და ძალიან მცირე ბიუჯეტით. მას პირველ ხანებში ოფისიც კი არ ჰქონდა, იგი იძულებული იყო "ოლდ ტრაფორდისგან" ერთი მილით დაშორებულ მცირე ოთახში ემუშავა.

დიახ, სწორედ ასეთ პირობებში დაიწყო სერ მეტ ბასბიმ მანჩესტერული კარიერა და ააშენა გუნდი, რომელიც ჯერ ინგლისში, შემდეგ კი მთლიანად ევროპაში ბატონობდა. მან თავის ასისტენტ, ჯიმი მერფისთან ერთად ინგლისურ ფეხბურთში გადატრიალება მოახდინა. ის მიხვდა, რომ ბიუჯეტით, რომელიც იმ პერიოდში კლუბს ჰქონდა ვერ მოახერხებდა ვარსკვლავების ყიდვას, ამიტომ გადაწყვიტა თავად შეექმნა.

მეთიუმ 6 წლის ასაკში მამა დაკარგა, სწორედ ეს ფაქტი იყო იმის მიზეზი, რომ მომავალში იგი ძალიან მზრუნველი გახდა. იგი თითოეულ მოთამაშეს, ასისტენტს და უბრალოდ კლუბში მომუშავე პერსონალს დიდ პატივს სცემდა და შვილივით უვლიდა. დენის ლოუ, რომელიც "იუნაიტედში" 21 წლის ასაკში მივიდა და კლუბის ისტორიაში ერთ-ერთ გამორჩეულ ფიგურად იქცა, ამბობს რომ სწორედ ასეთი მიდგომა იყო წარმატების მთავარი მიზეზი:

"მან იცოდა, რომ იქ იყვნენ ახალგაზრდა მოთამაშეები, შოტლანდიიდან, უელსიდან და კიდევ სხვა ქვეყნებიდან, რომლებსაც ოჯახები ენატრებოდათ. ის ცდილობდა, რომ ყველას თავი ისე ეგრძნო, როგორც საკუთარ სახლში, შენ ამას გრძნობდი და ძალიან გსიამოვნებდა. ის იყო როგორც მამა განურჩევლად ყველასთვის."

დრომ ეს სიტყვები გაამყარა. კაცი, რომელმაც ორჯერ განადგურებული გუნდი თავიდან ააშენა, მეორე მსოფლიო ომის და მიუნხენის ტრაგედიის შემდგ, გახადა იგი ინგლისისა და ევროპის მეფედ, დამსახურებულად ატარებს "მანჩესტერ იუნაიტედის" მამის სახელს.

< მეორე თავი