"ამბობენ, რომ თქვენ არასდროს არ უნდა შეხვდეთ თქვენს კუმირებს, თორემ ისინი თქვენ იმედს გაგიცრუებენ. ეს სიმართლე არ არის. მე რამდენიმეჯერ წილად მხვდა პატივი ამეღო ინტერვიუ ერიკ კანტონასგან, და მე ამ ადამიანზე იმედები არასდროს გამცრუებია. თქვენ წარმოიდგინეთ და პირიქით. მე არასდროს შევხვედრივარ მასზე თბილ და პოზიტიური აურის მქონდე ადამიანს, რომელსაც ერიკ დანიელ პიერ კანტონა აფრქვევდა. სწორედ ამიტომ ვწერ ამ ადამიანზე.
"მანჩესტერ იუნაიტედის" მოღვაწეობაზე წერა ჩემი ყველაზე დიდი ოცნებაა. მე ეს ღრმა ბავშვობიდანვე მესმოდა. 1995 წლის პირველ ოქტომბერს ხანგრძლივი დისკვალიფიკაციის შემდეგ, რომელიც მან "კრისტალ პალასის" გულშემატკივარზე თავდასხმის გამო მიიღო ერიკი "ლივერპულის" წინააღმდეგ მატჩში დაბრუნდა. მე გადავწყვიტე სტატიის დაწერა ამ დაბრუნებაზე და გავგზავნე კლუბის ოფიციალურ ჟურნალში "Inside United". მე გავიმარჯვე ამ კონკურსში და გავხდი ჩემი საყვარელი კლუბის ჟურნალისტი. და ეს ყველაფერი ერიკის შთაგონების წყალობით მოხდა.
"მე დღესაც მახსოვს ის დღე, როდესაც მე ის პირველად ვნახე. 1993 წლის 19 იანვარი იყო, და მე ერიკის ფანების ჯგროში ვიდექი, რომლებიც მისგან ავტოგრაფს ელოდებოდნენ. იმ დროს მე 11 წლის ვიყავი. 2006 წლის 27 აპრილს ახდა ჩემი კიდევ ერთი ოცნება - მე ავიღე ინტერვიუ ამ უდიდესი ფეხბურთელისგან. შეუძლებელია ამ ადამიანმა იმედები გაგიცრუოს. ბოლოს და ბოლოს ის ხომ ადამიანი არ არის. ის კანტონაა!"